Νεανικές αναμνήσεις

Γυρώντας στα περασμένα
στης ξενιτειάς τον βαρύ στεναγμό

Σε λίγο ξημερώνει
αραιώνει, ο βαρύς καημός
γυρνά ξανά το χελιδόνι
περήφανα
προβάλλει ο αυγερινός.

Ο ήλιος γλυκό φως απλώνει
στεγνώνουν τα κλαδιά
μεγάλους πόνους μαλακώνει
χαρούμενα τρέχουν τα παιδιά.

Η θάλασσα, ήρεμο γίνεται λιμάνι
γαλάζια - θα βάλλει φορεσιά
η άνοιξη της νιότης στεφάνι
ακούραστα θα λαλούν τα πουλιά.

Η γιαγιά μόνη στο παραγώνι
θα λιγοστέψει, τη φωτιά
η μητέρα, ψωμί ζυμώνει
στο σχολείο τρέχουν τα παιδιά.

Όνειρο, η παλιά εκείνη ζωή
την σκέπασε ο χρόνος
τα θυμάμαι σαν ζυγώνει η αυγή
με πόνο, δακρύζω μόνος.

Φεύγουν γρήγορα τα χρόνια
μαρασμός βαραίνει τη ζωή
δεν υπάρχει πια συμπόνοια
εκείνο το όμορφο, δεν ξαναζεί.

Σκιές γύρω μας γυρνάνε
ξένες πονηρές ματιές
νοσηρό το βλέμμα σαν κοιτάμε
ένα όμορφο, που έφυγε χτες.

Αναμνήσεις θυμίζουν τα περασμένα
η νιότη, ταξίδεψε μακριά
ερωτικά, στεφάνια ξεραμένα
στου χρόνου την τόση απονιά.

Όλα τα γυρίζει η μοναξιά
μεγαλώνουν τον πόνο
μαραζώνουν την καρδιά
ένας καφές, το φάρμακο μόνο.

Όμορφη τρυφερή νιότη
χρόνια τρέχω να σ' απαντήσω
διπλός με δέρνει ο στεναγμός
και πριν τα μάτια κλείσω.

Γύρνα για λίγο κοντά μας
άνοιξης λουλούδια θα σου στρώσω
χαμένη ζητάμε χαρά μας
αρώματα για χάρη σου θα απλώσω.

Να βγώ ψηλά στην δροσερή πηγή
αγνάντια σε μαγικά πελάγη
την κομμένη, να νοιώσω πνοή
ψηλά καμαρωτά οι γλάροι.

Ευχαριστώ
Ι.Γ. Βασιλείου

Πίσω στις Επιστολές