Ο Φόβος στο πιάτο μας

Η ΥΣΤΕΡΙΚΗ ενασχόληση παλιότερα ολόκληρης της ανθρωπότητας με το γνωστό θέμα των τρελών αγελάδων και πρόσφατα με τη θανατηφόρα γρίπη των πτηνών είναι σημάδια της εύθραυστης ισορροπίας που ο πολιτισμός μας έχει επιβάλλει. Η τεχνολογία και η επιστήμη έχουν διανύσει έτη φωτός τα τελευταία πενήντα χρόνια. Και αυτή η τρομακτική επιτάχυνση στην πορεία του κόσμου μας έχει προκαλέσει ισχυρούς κλωνισμούς στη βιόσφαιρά μας. Θύτης αλλά και θύμα ο ίδιος ο άνθρωπος, που άπληστα και λαίμαργα καταβροχθίζει την ίδια τη φύση, τον ίδιο δηλαδή τον εαυτό του, καταπώς μου έλεγε μια φίλη μου βιοχημικός που είχε σπουδάσει και μερικά χρόνια στο Παρίσι. Οι νεωτερισμοί, μου έλεγε η φίλη μου, είναι εφεύρεση της φύσης, για να οδηγείται στην προσαρμογή και στην επιβίωση. Όταν όμως αυτοί οι νεωτερισμοί γίνονται από τον άνθρωπο βάσει της αμετροέπειας και της παραβίασης στοιχειωδών φυσικών κανόνων, τότε υπάρχει πρόβλημα. Πως συμβαίνει αυτό; Ρώτησα τη φίλη μου. Κοίταξε μου λέει, η φύση επέλεξε για παράδειγμα οι αγελάδες, τα πρόβατα και τα πτηνά να είναι φυτοφάγα. Όταν όμως τροφοδοτούνται με οργανικές ουσίες ζωικής προέλευσης, όπως γίνεται πολλές φορές στις μέρες μας, τότε «δηλητηριάζονται». Και αυτές οι θανατηφόρες διοξίνες μεταφέρονται μέσω του κρέατος των ζώων και των πτηνών στον άνθρωπο με τα γνωστά μακάβρια αποτελέσματα. Η κακοποίηση λοιπόν των εκτρεφόμενων ζώων και πτηνών με αφύσικη διατροφή είναι ένα δίδαγμα. Είναι αναγκαίο κάθε φορά που ο άνθρωπος θέλει να το παίξει «μικρούλης Θεός» να αφουγκράζεται τη φύση. Γιατί μόνο έτσι θα πορευτεί με επιτυχία προς την πρόοδο και όχι τρελαίνοντας τις αγελάδες και τη φύση ολόκληρη.

Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ όμως διοξίνη επανέρχεται εφιαλτικά στο περιβάλλον από εγκληματική αδιαφορία του ανθρώπου και από τη δίψα του κέρδους σε βάρος της υγείας μας. Ο εφησυχασμός, η αδιαφορία, ο ωχαδελφισμός, αλλά προπάντων το κυνήγι του κέρδους με οποιοδήποτε περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος, οδηγούν την ανθρωπότητα σε τραγικά ατυχήματα ή και σκόπιμα λάθη, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται περιοδικά μια σειρά θανατηφόρων ασθενειών, με καταστρεπτικές συνέπειες για τον άνθρωπο, τη χλωρίδα και πανίδα και να οδηγούν κατ’επανάληψη στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας της ζωής μας. Μια καταστρεπτική αλυσίδα έχει ήδη αρχίσει να διαμορφώνεται. Καταστρέψαμε πρώτα τεράστιες εκτάσεις φυτικής ύλης με εκχερσώσεις, πυρκαγιές, καταστροφή δασών, δέλτα και υδροτόπων και περιορίσαμε τη φυσική φυτική παραγωγή. Η φυτική τροφή για τις αγελάδες, τα πρόβατα δεν είναι πλέον αρκετή. Έπρεπε να βρεθούν πρωτεΐνες για να εμπλουτίσουμε τη διατροφή των εκτρεφόμενων ζώων και να έχουμε άφθονο κρέας που να καλύπτει τον υπερπληθυσμό της Γης. Με την αφύσικη όμως αυτή διατροφή τα ζώα όπως είπαμε και τα πτηνά «δηλητηριάζονται» και έτσι οι διοξίνες που μέσω της τροφικής αλυσίδας εισχωρούν στο γάλα και στο κρέας των αγελάδων, των προβάτων και στα κοτόπουλα, «δηλητηριάζεται» και ο άνθρωπος από τις θανατηφόρες αυτές χημικές ουσίες. Είναι τόσο δραστική και επικίνδυνη η διοξίνη για τον άνθρωπο, μου έλεγε η βιοχημικός φίλη μου, που και ελάχιστα ακόμη ίχνη της μπορούν να προκαλέσουν τερατογενέσεις. Και ακόμη το πιο επικίνδυνο είναι ότι η διοξίνη όταν εμφανιστεί ποτέ δεν καταστρέφεται, αλλά σύμφωνα με τον περίφημο νόμο της αφθαρσίας της ύλης παραμένει άφθαρτη και αθάνατη στη φύση δηλητηριάζοντας το καθαρό νερό, ψάρια, φρούτα και λαχανικά, που αποτελούν βασικά συστατικά της διατροφής μας.

ΘΥΜΗΘΗΚΑ τη συγχωρεμένη τη Γιαγιά μου που μου έλεγε συχνά: «Να με θυμηθείς παιδάκι μου, με αυτά τα ραντίσματα με τα εντομοκτόνα και τα φυτοφάρμακα που εφεύραν οι νεώτεροι θα’ρθεί ημέρα που οι άνθρωποι θα ζούνε από σύμπτωση». «Από σύμπτωση ζούμε», μου επεσήμανε επίσης και η φίλη μου βιοχημικός: «Ότι τρώμε στην Αυστραλία, και σε όποια χώρα του κόσμου ζούμε τέλος πάντων, πρέπει να το φοβόμαστε». Πράγματι στους ελέγχους πολλές φορές περνάνε και πράγματα που είναι βλαβερά για την υγεία μας. Αφήνω που τα χωράφια είναι γεμάτα από δηλητηριώδεις ουσίες, που όλες περνούν στα τρόφιμα, με τα οποία ταΐζουμε την οικογενειά μας. Οι έρευνες που έγιναν κατά καιρούς έδειξαν ότι τα φυτοφάρμακα θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των καταναλωτών. Γι’αυτό, σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς, τα ποσοστά εμφάνισης καρκίνου σε αγροτικές περιοχές που χρησιμοποιούν φυτοφάρμακα είναι αυξημένα κατά πολύ σε σχέση με τις αστικές περιοχές. Η χρήση λοιπόν των φυτοφαρμάκων είναι η «ισχυρή ένδειξη» ότι είναι το στοιχείο που πρωτίστως διαφοροποιεί ως προς την εμφάνιση του καρκίνου στους πληθυσμούς των δυο αυτών περιοχών. Κρέας, γάλα, ψάρια, πουλερικά, φρούτα και λαχανικά, όλα αυτά σχεδόν τα βασικά είδη διατροφής, αλλού λίγο και αλλού πολύ είναι διαποτισμένα με τις θανάσιμες διοξίνες. Τότε λοιπόν δεν πρέπει να τρώμε τίποτα; Θα τρώμε από όλα και με μέτρο, αλλά κάθε μπουκιά θα είναι και ένα χτυποκάρδι. Πως όμως θα μπορέσουμε να ζούμε στον πλανήτη μας άνθρωποι και ζώα με αυτόν τον πανικό;

ΟΦΕΙΛΕΙ ο homo sapiens να συνειδητοποιήσει ότι η κατάσταση είναι ακόμη ανατρέψιμη, αν κάθε του Νεωτερισμός για την επιβίωσή του να μην γίνεται με ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΑ, αλλά βάσει των στοιχειωδών κανόνων που η Φύση έχει επιβάλει. Γιατί η Φύση έχει δημιουργήσει συμπεριφορές και φραγμούς ανάμεσα σε αυτά που δεν μπορούν να παραβιαστούν. Αν σεβαστούμε τους κανόνες που έχει επιβάλει η Φύση, τότε μόνο θα πορευτούμε με επιτυχία προς την πρόοδο και όχι τρελαίνοντας τις αγελάδες και τη Φύση ολόκληρη.

Πίσω στα Σχόλια - Γνώμες - Απόψεις