O κ. Αλέξης Μιχαηλίδης &
η γιορτή του Κατακλυσμού
Για τους περισσότερους Κύπριους – και ας συμπεριληφθεί στην σχετική
λίστα και η αφεντιά μου – η γιορτή του κατακλυσμού δεν είναι τίποτε
άλλο παρά την νομιμοποίηση του... μπουγελόματος. Ειδικά για τα πιτσιρίκια
πάσης ηλικίας, η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος – ημέρα δηλαδή εορτασμού
του Κατακλυσμού - είναι κυριολεκτικά χαρά Θεού, αφού οι συνήθεις
μητρικές παρεμβάσεις και ανησυχίες αδυνατούν να σταματήσουν τα παραδοσιακά
«πιτσικλίσματα» (αλληλοβρέξιμο) και την χαρά που αυτά προσφέρουν.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ειδωλολατρικό έθιμο (μάλλον
αποκλειστικό της Κύπρου αφού αποτελεί μέρος της ιστορίας και παράδοσης
του Αρχαίου Κιτίου και της Λάρνακας), οι ρίζες του οποίου βρίσκονται
στην αρχαιότητα, και δη στην λατρεία της θεάς Αφροδίτης – για να
ακριβολογούμε: η χρήση νερού είναι καθαρή αναφορά στην ανάδυση της
τελευταίας από τον αφρό της θάλασσας – αλλά και του εξ Φοινίκης
ερχόμενου... ζεν πρεμιέρ της εποχής – και μεγάλου έρωτα της εν λόγω
θεάς – Άδωνη.
Την άνω... αποκάλυψη – καθώς και άλλες αναφορές σε σχετικά άγνωστες
πτυχές της ιστορίας της πόλης της Λάρνακας αλλά και του ευρύτερου
Κυπριακού χώρου - είχαν την ευκαιρία να ακούσουν από το στόμα του
Αντιδημάρχου Λάρνακας κ. Αλέξη Μιχαηλίδη όσοι τυχεροί βρέθηκαν την
περασμένη Κυριακή στο οίκημα της Κυπριακής Κοινότητας, δίνοντας
εννοείται το παρών τους στην ομιλία που έδωσε ο διακριμένος Κύπριος
συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής.
Οι υπόλοιποι μάλλον θα πρέπει να κάνουν υπομονή για λίγες μέρες
ακόμη. Όταν δηλαδή δει το φως της δημοσιότητας η εκτενής συνέντευξη
που παραχώρησε – λίγο πριν την αναχώρηση του με προορισμό τα πάτρια
εδάφη – ο κ. Μιχαηλίδης στον γράφοντα.
Ο κ. Ντάουνερ
και το Κυπριακό
Έχουν ήδη περάσει 34 συναπτά έτη από την μέρα της Τουρκικής εισβολής
στην μαρτυρική νήσο Κύπρο. Άλλα τόσο χρόνια «κουβαλούν» στις πλάτες
τους και οι διαβουλεύσεις των δύο πλευρών – Ελληνοκυπριακής και
Τουρκοκυπριακής – γύρω από την περιβόητη λύση του προβλήματος, την
οποία διαρκώς βλέπουμε μεν να προβάλει στον ορίζοντα, καταφέρνει
δε μονίμως να στρίβει σε κάποια παραπλήσια γωνία, λίγα μόλις μέτρα
πριν βρεθεί στην αγκαλιά μας. Εν κατακλείδι, στο μόνο που συμφωνούμε
με τους «άσπονδους» είναι ότι... διαφωνούμε στα καίρια σημεία όλων
των λύσεων που έχουν «πέσει» στο τραπέζι.
Πάντως η στήλη βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσει
πως η άφιξη του κ. Αλεξάντερ Ντάουνερ στο προσκήνιο – ο μεγάλο τζόγος
βέβαια παίζεται στο παρασκήνιο, αλλά αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο-
έχει αλλάξει και μάλιστα άρδην το τοπίο.
Άλλωστε ο πολυπράγμων Αυστραλός πολιτικός έχει καταφέρει να σημειώσει
στο ενεργητικό του την πρώτη – έστω και άτυπη – επιτυχία, και ας
μην έχει προλάβει να δοκιμάσει καν την καρέκλα του Ειδικού Αποσταλμένου
του ΟΗΕ για το Κυπριακό.
Γιατί αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι, το γεγονός πως οι φωνές
των δύο πλευρών ενώθηκαν απλά και μόνο για να εκφράσουν την αγανάκτηση
τους προς τον Ντάουνερ και την βιασύνη του να ανακοινώσει τον διορισμό
του – απαλλάσσοντας μάλιστα τους διοικούντες τον ΟΗΕ από τον κόπο
της συγγραφής του σχετικού Δελτίου Τύπου – αδυνατεί όντως να μετριάσει
το μέγεθος της επιτυχίας του πρώην ΥΠΕΞ Αυστραλίας.
«Ο διορισμός δεν είναι επίσημος πριν ανακοινωθεί από τη Ν. Υόρκη»,
σχολίασε σχετικά το γραφείο του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας,
Δημήτρη Χριστόφια, για να συμπληρώσει ο εκπρόσωπος του Μεχμέτ Αλί
Ταλάτ: «Απ’ όσο γνωρίζω, [ο διορισμός] δεν είναι επίσημος. Πρέπει
να γίνει διαβούλευση και με τις δύο πλευρές, και αυτό συμβαίνει».
Τον διορισμό του Ντάουνερ στο συγκεκριμένο πόστο, «χαιρέτησε»
σχεδόν σύσσωμος τόσο ο Ελληνικός όσο και ο Ελληνοκυπριακός Τύπος,
εστιάζοντας μάλιστα τις ανησυχίες του στις υπέρμετρα καλές σχέσεις
του Αυστραλού πολιτικού με τις ΗΠΑ.
«Πάντως, έγινε γνωστό ότι ο κ. Ντάουνερ είναι ένας δύσκολος άνθρωπος,
χωρίς υπομονή και φέρεται να ελέγχεται πλήρως από την Ουάσιγκτον»
γράφει χαρακτηριστικά ο «Φιλελεύθερος» στην έκδοση της 2ας Ιουλίου,
ενώ το «Έθνος» μια μέρα αργότερα χρησιμοποιεί ακόμη σκληρότερους
χαρακτηρισμούς. «Πολύ φοβόμαστε ότι, παρά τη φήμη του ικανού διπλωμάτη
που τον ακολουθεί, ο κ. Ντάουνερ είναι μακριά νυχτωμένος για το
Κυπριακό...» γράφουν χαρακτηριστικά οι εν Ελλάδι συνάδελφοι.
Δύο μέρες αργότερα η επίσης κυπριακή «Σημερινή» ξεκινά την αναφορά
της, πλέκοντας το εγκώμιο του Αυστραλού πολιτικού: «Ο Αυστραλός
πρώην υπουργός Εξωτερικών διαθέτει την πείρα και τις διπλωματικές
περγαμηνές που απαιτούνται, για τα καθήκοντα που αναλαμβάνει...
Ο Ντάουνερ, πάντως, φέρεται να είναι καλός γνώστης του προβλήματος
και να διαθέτει σημαντικές διασυνδέσεις διεθνώς, κυρίως στις ΗΠΑ
και την Ε.Ε. Επί δικής του υπουργίας είχε γίνει αποδεκτό και το
αίτημα ομογενειακών οργανώσεων για διορισμό απεσταλμένου της Αυστραλίας
στο Κυπριακό».
Στην συνέχεια του όμως το άρθρο κρούει τον κώδωνα κινδύνου στον
Ντάουνερ: «Ήδη τον κατατρύχει -γράφτηκαν κιόλας διάφορα- η τοποθέτησή
του υπέρ του σχεδίου Ανάν, γι’ αυτό και «τοις φρονίμοις ολίγα»,
κύριε Ντάουνερ, ίσως καταφέρεις, τελικά, να κερδίσεις την εμπιστοσύνη
όλων, μαζί και το στοίχημα».
Οι επόμενοι μήνες αναμένεται να είναι ιδιαίτερα καυτοί...
Από όποια οπτική γωνία επιλέξει κανείς να προσεγγίσει το θέμα,
η αποστολή της κολεκτίβας «Out of the Blue” μπορεί πλέον να φέρει
το διακριτικό ‘εξετελέσθην’. Αφενός η αίθουσα του Factory Theatre
ήταν ασφυκτικά γεμάτη: νέοι, γέροι, παιδιά που ο καθένας βρήκε στην
παράσταση ένα ακόμη συνδετικό κρίκο με την πατρίδα, αλλά και ένας
ιδιαίτερα ικανοποιητικός αριθμός «ξένων», για τους οποίους η παράσταση
αποτέλεσε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία είτε να εμβαθύνουν περισσότερο
και να εμπλουτίσουν τυχών γνώσεις που έχουν περί του αντικειμένου,
είτε να έρθουν σε πρώτη επαφή με ότι καλύτερο έχει να προσφέρει
η μουσική παραγωγή όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και τους ευρύτερου
Βαλκανικού χώρου την τελευταία 150ετία.
Αφετέρου η παράσταση – μετά την επιτυχημένη προ τριμηνίας πρεμιέρας
της – επέστρεψε ως ακριβώς είχε υποσχεθεί να επανέλθει: ανανεωμένη,
αναβαθμισμένη και εμπλουτισμένη. Εν ολίγοις: ανανεωμένο ρεπερτόριο
και προσθήκη νέων συντελεστών,
αναβαθμισμένα θεατρικά στοιχεία και αυξημένη αίσθηση της κίνησης
επί σκηνής, εμπλουτισμένη με – άκρως ενημερωτικούς αν και εν περιπτώσει
ορθογραφικά ανεπαρκείς – επίτιτλους στην Αγγλική.
Ακόμη και όταν κάποια απρόβλέπτα τεχνητά προβλήματα απείλησαν να
εκτροχιάσουν τα επί σκηνής δρώμενα, μουσικοί, ηθοποιοί και χορευτές
– πρωτοστατούντος του Γιώργου Σαμαρτζή και της Γεωργία Γιάτη – κατάφεραν
όχι μόνο να επαναφέρουν το όχημα της παράστασης πίσω στην προκαθορισμένη
του πορεία, αλλά και να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις μεταφέροντας
το πρόβλημα από το τώρα της ύπαρξης του στο χθες της πλοκής του
σεναρίου.
Πάντως η στήλη θεωρεί πως ο άτυπος τίτλους του «κλέφτη της παράστασης»
ανήκει δικαιωματικά στην μικρή Παναγιώτα η οποία διάπρεψε στο ρόλο
της ορφανής πωλήτριας λουλουδιών. Παρένθεση: ο διπλανός μου – ονόματα
δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε – με δυσκολία κατάφερε να συγκρατήσει
τα δάκρυα του όταν η μικρούλα Παναγιώτα με την αθωότητα των οκτώ
της χρόνων καθήλωσε το κοινό με την αψεγάδιαστη ερμηνεία της στο
γνωστό άσμα του Βασίλη Τσιτσάνη «Τα Καβουράκια». Κλείνει η παρένθεση.
Μοναδικό μελανό σημείο της βραδιάς η απογοήτευση που ένοιωσαν
κάποιοι συμπάροικοι άμα την άφιξη τους στο Factory, όταν προς έκπληξη
τους έμαθαν πως τα εισιτήρια της παράστασης είχαν ήδη εξαντληθεί.
Να τους ενημερώσουμε πάντως πως θα έχουν ακόμη μια – τουλάχιστον
– ευκαιρία να... επανορθώσουν, αφού όπως έχει ήδη ανακοινωθεί η
παράσταση θα επιστρέψει – στον ίδιο πάντα χώρο – την Κυριακή 27
Ιουλίου. Περιττό να αναφέρουμε πως η μόνη ενδεδειγμένη λύση για
αποφυγή τυχών απογοητεύσεων – εννοείται και παρεξηγήσεων - είναι
η προκράτηση εισιτηρίων.
|
