Ήταν κάποτε ένας πιτσιρικάς, πολύ ευέξαπτος. Ο πατέρας του του έδωσε μια σακούλα με πρόκες και του ζήτησε κάθε φορά που θα έχανε την ψυχραιμία του να κάρφωνε και από μια πρόκα στο φράχτη.

Την πρώτη μέρα ο μικρός κάρφωσε 37 πρόκες... Τις επόμενες εβδομάδες, έμαθε να ελέγχει την οργή του, και κάρφωνε λιγότερες πρόκες. Ανακάλυψε ότι ήταν πολύ πιο εύκολο να κρατά την ψυχραιμία του από το να καρφώνει πρόκες στο φράχτη! Έφθασε η μέρα που το παιδί δεν έχασε διόλου την ψυχραιμία του.

Το είπε με καμάρι στον πατέρα του ο οποίος πρότεινε να αρχίσει να βγάζει μία μία τις πρόκες κάθε φορά που θα μπορούσε να κρατά την ψυχραιμία του και να μην αφήνει την οργή του να κυριαρχεί!

Άρχισε λοιπόν ο μικρός να βγάζει τις πρόκες μία μία μέχρι που με καμάρι στάθηκε μπροστά στον πατέρα του για άλλη μια φορά! Ο πατέρας τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε στο φράχτη. "Έκανες πολύ καλή δουλειά, γιέ μου. Κοίταξε όμως αυτές τις τρύπες στο φράχτη. Ο φράχτης δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος...Όταν λές πράγματα ενώ είσαι νευριασμένος, αφήνουν πληγές σαν και τις τρύπες αυτές στο φράχτη. Μπορείς να μπήξεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και να το τραβήξεις έξω... Δεν έχει σημασία πόσες φορές θα απολογηθείς για την πράξη σου. Η πληγή θα είναι πάντα εκεί!!! Μια φραστική πληγή πονά εξίσου με μια σωματική πληγή!"

Πόσες φορές έχουμε πληγώσει τους συνανθρώπους μας, είτε οικογένεια, είτε φίλους, είτε συναδέλφους... Οι λέξεις δεν είναι αθώες, γιατί από αυτές εξαρτάται ο τρόπος που αισθανόμαστε, αντιλαμβανόμαστε, ζούμε την πραγματικότητά μας. Η γλώσσα δεν είναι ουδέτερη, ούτε σκέτος φορέας νοημάτων, είναι διαμορφωτής των νοημάτων. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει την έκφραση "δώσε τόπο στην οργή" που δεν σημαίνει τίποτα άλλο από το να συγκρατήσουμε το θυμό μας...
Διάβασα κάπου ότι όσα συναισθήματα δε βιώνουμε και μένουν μέσα μας χωρίς να εκφραστούν ποτέ μετατρέπονται σε οργή... Πηγαίνετε μια βόλτα και κοιτάξτε το κόσμο. Σπάνια χαμογελούν... Υπάρχει πολύς πικραμένος, οργισμένος, θυμωμένος κόσμος εκεί έξω...

Όλοι γνωρίζουμε τι είναι ο θυμός και όλοι τον έχουμε νιώσει, είτε ως παροδικό εκνευρισμό είτε ως έντονη οργή. Ο θυμός αποτελεί ένα φυσιολογικό, συνήθως υγιές, ανθρώπινο συναίσθημα. Όταν, όμως, ξεφεύγει από τον έλεγχό μας και γίνεται καταστροφικός, μπορεί να οδηγήσει σε πολλά προβλήματα – στον εργασιακό χώρο, ή στις προσωπικές μας σχέσεις– και γενικώς σε επιβάρυνση της συνολικής ποιότητας της ζωής μας. Επιπλέον, μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε ότι βρισκόμαστε στο έλεος ενός απρόβλεπτου και ισχυρού συναισθήματος.

Το παραπάνω παράδειγμα μας συνιστά να μαθαίνουμε να ελέγχουμε το θυμό μας, την οργή μας... Όταν είμαστε θυμωμένοι κάνουμε πράγματα ή και λέμε πράγματα που αργότερα ίσως τα μετανοιώσουμε. Είναι καλό να μπορούμε να ελέγχουμε τον εαυτό μας και να διαχειριζόμαστε την οργή μας. Η διαχείριση του θυμού αποσκοπεί στη μείωση τόσο των συναισθημάτων θυμού όσο και της φυσιολογικής διέγερσης που αυτά προκαλούν. Οι άνθρωποι δεν είναι πάντα σε θέση να αλλάξουν ή να ξεφύγουν από τα πράγματα ή τα πρόσωπα που τους κάνουν να θυμώνουν. Αυτό όμως που μπορούν να κάνουν είναι να ελέγξουν τις αντιδράσεις τους απέναντι σε αυτά που τους προκαλούν θυμό.

Είναι καλύτερο να βρούμε αρχικά τι είναι αυτό που προκαλεί το θυμό μας και έπειτα να αναπτύξουμε στρατηγικές, ώστε να κρατήσουμε το θυμό μας σε επίπεδο τέτοιο που να μη μας οδηγήσει σε ακραίες αντιδράσεις. Δεν είναι επιτρεπτό να επιτιθέμεθα φραστικά ή σωματικά σε κάθε πρόσωπο ή αντικείμενο που μας προκαλεί ή μας ενοχλεί. Οι νόμοι, οι κοινωνικοί κανόνες, και η κοινή λογική θέτουν όρια στο πόσο μακριά μπορεί να μας οδηγήσει ο θυμός.

Μια από τις σοφές λαϊκές μας παροιμίες μας λέει "η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακάει" δείχνοντας καθαρά τη δύναμη των λέξεων ενώ αποδεικνύει περίτρανα ότι τα λόγια δεν είναι εντελώς αθώα... Στοχεύουν κάπου και σημαίνουν πάντα κάτι... Η δύναμη της γλώσσας μπορεί να τσακίσει ακόμα και κόκκαλα!!!

Ας προσπαθούμε να συγκρατούμε τα νεύρα μας- κυρίως απέναντι σ' εκείνους που δε φταίνε σε τίποτα... Αντί για ένα απρόκλητα θυμωμένο βλέμμα, ας δοκιμάσουμε ένα χαμόγελο... που δεν κοστίζει τίποτα...

Και επειδή κάθε ανέκδοτο κρύβει και μια αλήθεια, απολαύστε το παρακάτω...
Μια πλούσια κυρία ήταν πολύ θυμωμένη με την υπηρέτρια και την απέλυσε αφού τις αράδιασε μια λίστα με παρατηρήσεις σχετικά με τις ικανότητές της σαν νοικοκυρά και σαν μαγείρισσα. Η υπηρέτρια εθίχτηκε και της απάντησε. “Ο σύζυγός σας με θεωρεί καλύτερη νοικοκυρά και μαγείρισσα από εσάς. Μου το είπε ο ίδιος”. Η κυρία το κατάπιε και δεν απάντησε. “Και επιπλέον” συνέχισε η υπηρέτρια “είμαι καλύτερη και στο σεξ από εσάς”. “Να υποθέσω ότι σας το είπε ο σύζυγός μου κι αυτό” απόρησε η κυρία. “Όχι κυρία”, απάντησε η υπηρέτρια, “όχι ο σύζυγός σας, ο ταχυδρόμος μου το είπε”.

Πίσω στα Σχόλια - Γνώμες - Απόψεις