Η τυχερή γενιά!

Από αυτή την εβδομάδα ξεκίνησαν για αρκετά σχολεία οι διακοπές μετά το τέλος του δευτέρου τριμήνου!!! Αυτό που άκουγα διαρκώς μιλώντας με τις άλλες μανάδες ήταν ένα μακρόσυρτο "ωχ". Ξαφνιάστηκα. "Ωχ γιατί θα έχετε τα παιδιά σπίτι, να ξεκουραστούν και να τα χαρείτε;"

"Όχι, μου απαντούσαν λες και ήταν όλες συννενοημένες. "Ωχ, γιατί θα μας πρήξουν για το πού θα πάμε σήμερα, βαριέμαι, δεν έχω τίποτα να κάνω. Γιατί τσακώνονται διαρκώς και επιτέλους είναι καλύτερα τα παιδιά να είναι στο σχολείο. Έχουν σειρά και πρόγραμμα".

Καινούρια θεωρία αυτή και ομολογώ δεν μπόρεσα να την καταπιώ! Εντάξει όλα τα παιδιά τσακώνονται... Διαφωνούν είτε πάνε σχολείο είτε όχι. Εξαρτάται από την κούρασή τους, τα καπρίτσια τους, τα πείσματά τους... Άλλωστε παιδιά είναι!!! Ε, δεν είναι και λύση να τα έχουμε μονίμως στο σχολείο για να μην τα ακούμε!!!

Συνειδητοποίησα όμως, ότι πιο πολύ παραπονιούνται γονείς που έχουν 'ανοίξει δρόμο' διοργανώνοντας εξόδους για τα παιδιά τους για να τα ευχαριστούν! Μάθαν τα παιδιά τους να ζητούν την έξοδο και δε μπορούν πλέον να τα δαμάσουν... Φυσικά κάθε έξοδο στοιχίζει και μπαίνει πλέον και το οικονομικό στη μέση με αποτέλεσμα οι γονείς να βρίσκουν σαν μόνη λύση πλέον το ...σχολείο!

Μια σοφή λαϊκή παροιμία λέει 'το παιδάκι σου και το σκυλάκι σου όπως το μάθεις'... Αν λοιπόν έχουμε μάθει τα παιδιά μας να μην μπορούν να κάθονται σπίτι και να περνάνε μερικές ελεύθερες ώρες τους, τότε ας προετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα! Καλό είναι τα παιδιά μας να επικοινωνούν με άλλα παιδιά, να συναναστρέφονται, αλλά όχι σε καθημερινή βάση! Θα πρέπει να μάθουν να μπορούν να περνάνε καλά και μέσα στο σπίτι τους! Αλίμονο, αν κάθε φορά που βαριούνται παίρνουν τους δρόμους και αναζητούν παρέες. Θα πρέπει τα παιδιά να ξοδεύουν χρόνο και με τους γονείς τους, σαν οικογένεια. Είναι πολύ σημαντικό πράγμα η οικογένεια και παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του κάθε παιδιού! Mε την προϋπόθεση βέβαια, ότι οι γονείς έχουν χρόνο και για τα παιδιά τους...

Αν συγκρίνουμε την δική μας παιδική ηλικία με τα παιδιά σήμερα, θα διαπιστώσουμε ότι η σημερινή νεολαία είναι 'τυχερή'. Τα έχει όλα, χωρίς καν να ιδρώνει για τίποτα.

Δεν μου αρέσει η ιδέα της σύγκρισης αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ σε μερικές από αυτές τις ευκολίες που αποδεικνύει ακράδαντα την άποψη ότι η σημερινή γενιά είναι ...κακομαθημένη!!!

Εμείς σαν παιδιά δεν είχαμε ίντερνετ. Εάν θέλαμε να μάθουμε κάτι, πηγαίναμε στη βιβλιοθήκη και το βρίσκαμε μόνοι μας...

Δεν υπήρχαν ηλεκτρονικές διευθύνσεις. Γράφαμε με χαρτί και μολύβι σε κάποιον και στη συνέχεια πηγαίναμε με τα πόδια στο ταχυδρομείο και το ταχυδρομούσαμε!!! Η διαδικασία έπαιρνε μια βδομάδα!

Δεν υπήρχαν MP3 ή Napsters. Ή πηγαίναμε στο δισκοπωλείο να βρούμε ένα τραγούδι ή περιμέναμε όλη μέρα τον DJ να το παίξει στο ραδιόφωνο και φυσικά πάντα έλειπε η αρχή και το τέλος του τραγουδιού!

Δεν είχαμε μοντέρνα play station, βιντεοπαιχνίδια και κάρτες γραφικών τρισδιάστατες. Είχαμε ένα απλό ATARI με παιχνίδια όπως το 'space invaders' και το 'asteroids'. Χρειαζόταν μεγάλη φαντασία. Ήταν μόνο μια οθόνη και το παιχνίδι γινόταν όλο και πιο δύσκολο και γρήγορο... μέχρι που πεθαίναμε!!!
Όπως συμβαίνει και στη ζωή δηλαδή...

Υπήρχε τηλεόραση με 15 κανάλια (pay tv) όμως χωρίς τηλεκοντρόλ. Το κανάλι έπρεπε να σηκώνεσαι να το αλλάζεις μόνος σου, δεν μπορούσες να κάνεις ζάπινγκ και για να αλλάξεις κανάλι έπρεπε να έχεις διαβάσει τις οδηγίες σε ένα βιβλιαράκι. Δεν υπήρχε η παιδική εκπομπή Cartoon Network. Περιμέναμε κάθε Σάββατο πρωϊ να δούμε καρτούν!!!
Το ακούτε αυτό παιδάκια; Ακούτε τί λέμε; Κάθε Σάββατο πρωϊ.

Δεν είχαμε φούρνο μικροκυμάτων. Έπρεπε να ζεσταίνουμε τα πάντα στο φούρνο. Αν θέλαμε ποπκορν είμασταν καταδικασμένοι να χρησιμοποιούμε ένα τηγάνι και να το κουνάμε πάνω από τη φωτιά συνεχόμενα!!!

Πέστε μου λοιπόν, είναι δυνατόν με όλες αυτές τις ευκολίες να μην έχουν να κάνουν τίποτα και να βαριούνται; Σκέφτομαι τελικά και αναρωτιέμαι είναι πραγματικά τυχερή αυτή η γενιά ή τα παιδιά σήμερα γίνονται κλασικοί τεμπέληδες που δεν έχουν την ικανότητα να ανταπεξέλθουν στην καθημερινή πραγματικότητα;

Είπα να πειραματιστώ με τα παιδιά μου και να εξαφανίσω τα ηλεκτρονικά παιχνίδια για μια βδομάδα. Ο γιος μου είναι πιο άνετος! Δώστου μπάλα και παιχνίδι έξω στο πάρκο και είναι ευχαριστημένος! Η κόρη μου όμως, -πονηρή- αναρωτιέται καθημερινώς... και το δάκρυ κορόμηλο. "Δεν μπορεί, κάτι συμβαίνει", μου είπε χθες το πρωϊ. "Δεν μπορεί να χαλάσανε όλα". Της απάντησα ότι είναι τιμωρία και θα το σκεφτώ πότε θα τα ξαναπάρει πίσω... Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που συμβιβάστηκε να βγει στον κήπο να παίξει μπάλα και να μην παραπονιέται ότι βαριέται!!!

Θυμάμαι, εμείς σα παιδιά είχαμε φαντασία στο παιχνίδι. Βρίσκαμε τρόπους να απασχοληθούμε και με ελάχιστα έως και καθόλου παιχνίδια καταφέρναμε και γεμίζαμε τις ώρες μας! Τα παιδιά σήμερα, δεν ξέρουν τί έχουν!!! Ντουλάπες γεμάτες παιχνίδια και διαρκώς παραπονιούνται χρησιμοποιώντας την κλασική πλέον έκφραση που την έχουν ψωμοτύρι 'I' m bored' (βαριέμαι).

Εμείς δεν προλαβαίναμε να βαρεθούμε... Θυμάμαι οι γονείς μου -όπως άλλωστε και οι περισσότεροι εκείνοι την εποχή- είχαν μαγαζιά take aways! Μόλις τελειώναμε από το σχολείο αφήναμε τις τσάντες και αρχίζαμε το σερβίρισμα. Που καιρός να βαρεθούμε! Μα και να βαριόμασταν δεν τολμούσαμε να παραπονεθούμε! Δουλειά, σχολείο και με βάρδιες στις τηλεοπτικές εκπομπές που θέλαμε να δούμε! Ήμουν 8 χρονών που σερβίριζα πελάτες και πολύ καλά μάλιστα!

Ζήτησα από την κόρη μου προχθές να στρώσει το κρεβάτι της και με κοιτούσε καλά-καλά. "Είναι πολύ δύσκολο αυτό που μου ζητάς" μου απάντησε και στρογγυλοκάθισε στην τηλεόραση... Και δεν είναι μόνο η κόρη μου αλλά πιστεύω όλα τα παιδιά σήμερα!

Ο καθημερινός μας χρόνος θα πρέπει να χρησιμοποιείται δημιουργικά... Καλό το παιχνίδι, δε λέω! Αλλά να έχει και φαντασία, εξυπνάδα... Όχι να κάθονται μπροστά στα -επιτρέψτε μου την έκφραση- χαζοκούτια με τις ώρες και το μυαλό τους να μην παίρνει στροφές!

Παρακολουθήστε ένα παιδί σήμερα... Από την τηλεόραση, στο πλέιστέσιον, από κει στο DS και στην συνέχεια στο κομπιούτερ και συνεχίζει ο φαύλος κύκλος. Μόλις τους πεις να φύγουν λίγο από τα μηχανήματα να βγουν έξω, να ξεφύγει το μυαλό τους, ξεροσταλιάζουν -λες και μιλάς σε εξωγήινους- και αρχίζουν το κλασσικό ...βαριέμαι, δεν έχω τί να κάνω. "Να βγεις έξω, να παίξεις μπάλα, να παίξεις ποδήλατο, να παίξεις κυνηγητό, κρυφτό, μήλα, να τρέξεις, να ασχοληθείς με τον κήπο, να φυτέψεις λουλουδάκια, να ασχοληθείς με τα κατοικίδια ζώα, να μαζέψεις το δωμάτιό σου, τα παιχνίδια σου"...

Υπάρχουν χίλια δύο πράγματα που μπορούν να κάνουν τα παιδιά. Στο χέρι μας είναι να τα καθοδηγήσουμε και να περάσουμε μαζί τους λίγες δημιουργικές ώρες! Όχι να παίρνουμε τους δρόμους και να πηγαίνουμε στα σπίτια για να πίνουμε εμείς καφέ και αυτά να παίζουν και πάλι play station ή να βλέπουν τηλεόραση με ...παρέα! Τα παιδιά μας χρειάζονται καθοδήγηση. Τη μία μέρα θα προσπαθήσουν, την άλλη κάπως καλύτερα, την άλλη ακόμα καλύτερα... Μη τα αποθαρρύνουμε. Ενθάρρυνση και επιμονή θέλει και να είστε σίγουροι θα μας ευγνομονούνε μεθαύριο για ότι μάθουν τώρα!!!

Το παρακάτω παράδειγμα, έμμεσα και εύστοχα αναφέρεται στην καθημερινότητα:
Φαντάσου ότι υπάρχει μια τράπεζα, η οποία κάθε μέρα καταθέτει στον λογαριασμό σου το ποσό των 86.400 €.
Αυτή η περίεργη τράπεζα, την ίδια στιγμή, δεν μεταφέρει τα λεφτά σου από τη μία μέρα στην άλλη: κάθε βράδυ σβήνει από το λογαριασμό αυτά που δεν έχεις ξοδέψει.Τι θα έκανες;...φαντάζομαι ότι θα έπαιρνες κάθε μέρα τα λεφτά που δεν ξόδεψες. Έτσι;

Λοιπόν, ο καθένας από μας έχει αυτήν την τράπεζα:
...… το όνομά της είναι ΧΡΟΝΟΣ.
Κάθε μέρα, αυτή η τράπεζα καταθέτει στον προσωπικό μας λογαριασμό 86.400 δευτερόλεπτα.
Κάθε βράδυ αυτή η τράπεζα σβήνει από το λογαριασμό σου και θεωρεί χαμένη οποιαδήποτε ποσότητα του χρόνου την οποία δεν έχεις επενδύσει σε κάτι ωφέλιμο.

Αυτή η τράπεζα δεν μεταφέρει λογαριασμούς από τη μια μέρα στην άλλη.
Κάθε μέρα σου ανοίγει καινούργιο λογαριασμό.
Κάθε βράδυ σβήνει τις καταθέσεις της ημέρας.
Αν δεν χρησιμοποιείς την κατάθεσή σου κατά τη διάρκεια της μέρας, εσύ είσαι αυτός που χάνει. Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω.
Δεν υπάρχουν χρωστούμενα για την αυριανή μέρα: πρέπει να ζεις το σήμερα με την σημερινή κατάθεση.
Για αυτό, μια καλή συμβουλή είναι ότι πρέπει να επενδύσεις τον χρόνο σου με τέτοιο τρόπο ώστε να βρεις το καλύτερο στην υγεία, την ευτυχία και την επιτυχία.
Το ρολόι συνεχίζει την πορεία του ............ χρησιμοποίησε το μέγιστο κάθε ημέρα...

Eίναι υποχρέωσή μας να μάθουμε τα παιδιά μας να αξιοποιούν και να απολαμβάνουν την κάθε μέρα! Είναι ευκαιρία τώρα που βρίσκονται σε διακοπές να τα απολαύσουμε, να κερδίσουμε αρκετό χαμένο έδαφος και όχι να αγανακτούμε γιατί βρίσκονται στο σπίτι και τσακώνονται!

Εμένα προς το παρών τα πιτσιρίκια βρίσκονται στο δωμάτιο με τη γιαγιά και παίζουν SUDOKU... Δημιουργικός χρόνος για γιαγιά και παιδιά... Χθες βράδυ τους έμαθα να παίζουν τάβλι... Αρχίζουν όμως τα δύσκολα, γιατί επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά η σοφή παροιμία "η αλεπού 100 τα αλεπουδάκια 101"... Ντρέπομαι που το λέω αλλά η μικρή με κέρδισε -με το σπαθί της- και μου πήρε το παιχνίδι διπλό! Μου φαίνεται χρειάζομαι εγώ προπόνηση... Και εδώ ξεκινάνε τα ...ωχ τα δικά μου!!!

Πίσω στα Σχόλια - Γνώμες - Απόψεις