Η Χαραλαμπίδου
στην μικρή οθόνη
Η Βικτώρια Χαραλαμπίδου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις: γεννημένη
στην Ρωσία (23 Οκτωβρίου του 1971) και μεγαλωμένη στην Ελλάδα, έγινε
γνωστή ανά το παγκόσμιο μέσα από την ερμηνείας της στην ταινία του
Παντελή Βούλγαρη «Νύφες», ερμηνεία η οποία ανάγκασε τον «πολύ» Μάρτιν
Σκορσέσε να της χαρίσει τον άτυπο τίτλο της «καλύτερης ηθοποιού
της γενιάς της»
Πλέον η Χαραλαμπίδου δηλώνει μόνιμος κάτοικος Σύδνεϋ αφού το ανήσυχο
πνεύμα της - με λίγη βοήθεια από τον φτερωτό θεό του έρωτα - την
έβγαλε «ναυαγό στις ξέρες μας», αφήνοντας μάλιστα πίσω της μια στρωμένη
- και άκρως ελπιδοφόρα - καριέρα στην Ελλάδα.
Γαλουχημένη με ελληνικές τραγωδίες αλλά και με πλούσιες σπουδές
στο Ρωσικό θέατρο - με σημαντικό έργο και ως μεταφράστρια Ρωσικών
και Αγγλικών θεατρικών έργων στα Ελληνικά -η Χαραλαμπίδου δεν δυσκολεύτηκε
να βρει το δρόμο της παρά την κρίση που μαστίζει το λειτούργημα
στην Αυστραλία.
Σκληρό καρύδι από φύση της, η Ελληνίδα ηθοποιός κέρδισε γρήγορα
τις εντυπώσεις, ξεχωρίζοντας με τις εμφανίσεις της πρώτα στη θεατρική
παράσταση «Staff Happens», και λίγο αργότερα στην πετυχημένη σειρά
του πολυβραβευμένου ελληνοαυστραλού σκηνοθέτη Πίτερ Ανδρικίδη, η
οποία προβλήθηκε από την τηλεόραση του SBS.
Πλέον η Βικτώρια Χαραλαμπίδου ετοιμάζεται για την μεγάλη επιστροφή
της στην μεγάλη οθόνη, αυτή την φορά ως μέλος της νέας σειράς του
Channel 9 “The strip”. Τα γυρίσματα της εν λόγω τηλεοπτικής σειράς
γίνονται αυτές τις μέρες στο Gold Coast ενώ τα πρώτα επεισόδια αναμένετε
να «βγουν» στον αέρα στα τέλη Σεπτεμβρίου.
Πρόκειται για αστυνομικό θρίλερ το οποίοι μας ξεναγεί στα ενδότερα
ενός αστυνομικού τμήματος και στις προσπάθειες του να αποκαλύψει
τα «αμαρτήματα» του υπόκοσμου του Gold Coast. Πέραν της Χαραλαμπίδου
- η οποία υποδύεται την Ρωσοαυσταλίδα Λίνα- πρωταγωνιστικούς ρόλους
έχουν επίσης και οι Άαρον Τζέφερι, Βανέσα Γκρέι, Σιμόν Μακάλι και
Μπομπ Μόρλι.
Πέραν πάντως της επανεμφάνισης της στην μικρή οθόνη, η Βικτώρια
Χαραλαμπίδου έχει στα σκαριά τουλάχιστον δύο κινηματογραφικές δουλειές
που σίγουρα θα συζητηθούν. Η στήλη έχει δώσει τον λόγο της να τηρήσει
- για ευνόητους λόγους - σιγή ιχθός, τουλάχιστον για τώρα. Επιφυλασσόμαστε
όμως για μεγάλες... αποκαλύψεις λίαν συντόμως.
Mακεδονικό...
ώρα μηδέν
Βόρεια Μακεδονία λοιπόν. Τουλάστιχον - γιατί έχουμε όντως γίνει
λάστιχο μετά από τόσες παραχωρήσεις - αυτό το όνομα προτίθεται να
ρίξει στο τραπέζι των διαβουλεύσεων ο ειδικός μεσολαβητής του Γενικού
Γραμματέα του ΟΗΕ, αξιότιμος κύριος Μάθιου Νίμιτς.
H ειρωνεία της υπόθεσης δεν είναι ότι χρειάστηκε να περάσει τόοοοοοσος
καιρός αλλά και τόοοοοσες συζητήσεις επί συζητήσεων, διαβουλεύσεις,
επισκέψεις, ανταλλαγή πυρών εκατέρωθεν και όλα τα παρεμφερή προτού
ο κ. Νίμιτς σε ρόλο μεταμοντέρνου Αρχιμήδη - σινιέ κοστούμι και
μουντόχρωμη γραβάτα αντί της παραδοσιακής χλαμύδας - προσέξει τον
γλόμπο που αναβοσβήνει πάνω από το κεφάλι του και αναφωνήσει ενθουσιασμένος:
«Εύρηκα, εύρηκα, αξιότιμε και πολυαγαπημένε της Ελλάδος λαέ».
Ούτε θα πρέπει να θεωρηθεί ειρωνεία - τουλάχιστον με γνώμονα την
μέχρι τώρα εξέλιξη της υπόθεσης - αν οι γείτονες διαπρέψουν εκ νέου
σε ρόλο του μονίμως παραπονούμενου, φτωχού πλην τίμιου συγγενή.
Η ειρωνεία της υπόθεσης έχει να κάνει με τις μέχρι τώρα εικασίες
- αν πρόκειται απλά και μόνο για τέτοιες - που θέλουν την ελληνική
κυβέρνηση να εμφανίζεται ευχαριστημένη με την εν λόγω λύση, δεχόμενη
άλλωστε την νέα πρόταση ως αφετηρία διαπραγματεύσεων, έστω και αν
προβάλει ως απαράβατο όρο την προϋπόθεση ότι ο όρος «Βόρεια Μακεδονία»
θα είναι και η μοναδική ονομασία της ΠΓΔΜ.
Η στήλη θεωρεί πως τυχόν χρήση του όρου «Βόρεια» είναι ικανή από
μόνη της να δημιουργήσει εκ νέου προβλήματα στην ελληνική πλευρά.
Θυμόμενοι μάλιστα το παράδειγμα της Βόρειας και της Νότιας Γερμανίας,
δικαίως οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως κάποτε θα τεθεί και θέμα
(επαν)ένωσης τους. Πόσος καιρός νομίζεται θα περάσει πριν οι «καλοί»
μας φίλοι ψιλιαστούν την υπόθεση και θα λερώσουν με το θέμα το αραχνοϋφαντο
χαλί μας;
Ας δούμε όμως και την υπόθεση από την θετική πλευρά της (ναι,
υπάρχει και τέτοια). Δώσαμε την μισή Κύπρο στους Τούρκους, ας δώσουμε
την Θεσαλλονίκη στους «αδελφούς» Σκοπιανούς (αλήθεια, η Λάρισα τους
κάνει;), την Βόρεια Ήπειρο στους πάντα καραδοκούντες Αλβανούς, τα
Επτάνησα στους Ιταλούς, την Θράκη στους "άσπονδους" και
τελικά όποιο άλλο μέρος της Ελλάδας σε όποιον τελωσπάντων το αξιώσει,
και από κράτος ας γίνουμε κρατίδιο.
Ίσως τότε οι διοικούντες πάντως χρωματισμών και... αποχρώσεων καταφέρουν
να «κουμαντάρουν» το δύσμοιρο καράβι που ονομάζεται Ελλάδα. Γιατί
, εν κατακλείδι, μικρότερο μαγαζί ισούται με λιγότερες σκοτούρες.
Καληνύχτα και έφεξε, Ελλάδα!
CAPTION: NΙΜΙΤΣ: Τι λες Ντορούλα, να βάλουμε και την Βόρεια Ήπειρο
στο πακέτο;
ΝΤΟΡΑ: Να την τυλίξω, ή θα την πάρεις ως έχει, πολυλατρεμένε μου
Βεζίρη;
Η βενζίνα και τα...
ανεμοδαρμένα ύψη
Τυχόν απορίες για το που θα σταματήσει η ξέφρενη - και ενίοτε αχαλίνωτη
- κούρσα της τιμής της βενζίνης, παρακαλώ να τεθούν στον αξιότιμο
κύριο George W. Bush. Aν και εδώ που τα λέμε - εξού άλλωστε και
το γνωστό προσωνύμιο το οποίο έχει προσάψει στον σχεδόν πρώην πλανητάρχη
ο εκ δεξιών μου ... στηλάτος - στράφι θα πάει ο κόπος αφού οι απαντήσεις
που ενδεχομένως πάρετε θα είναι της μουσαμαντένιας μορφής.
Το θέμα βέβαια δεν είναι το πόσο χαμηλό - υψηλό πάντως αποκλείεται
- είναι το IQ του κ. Μπους, αλλά το πως θα την βγάλουμε «καθαρή»
εγώ, εσείς, ο γείτονας και ο διπλανός του. Γιατί δεν «λεει» να τα
ακουμπάς χοντρά - μετά μάλιστα από μιας εβδομάδας σκληρής δουλειάς
για εξασφάλιση του άρτου ημών τον επιούσιο- στο βενζινάδικο της
γειτονιάς σου και να διερωτάσαι λίγα χιλιόμετρα αργότερα αν όντως
σημάδεψες καλά με την κάνουλα και γέμισες το δικό σου ρεζερβουάρ
και όχι εκείνο του διπλανού αυτοκινήτου.
Μια λύση στο φλέγον αυτό ζήτημα θα ήταν η χρήση της δημόσιας συγκοινωνίας.
Εμ δε...
Μιλούσα πρόσφατα με Άγγλο φίλο, ο οποίος χάρη στην δουλειά του έχει
ταξιδέψει στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, έχοντας μάλιστα ζήσει
και για κάποια - αρκετά μεγάλα για να του επιτρέπουν να σχηματίσει
απόψεις- χρονικά διαστήματα και στο Σύδνεϋ.
«Δεν μπορώ να πιστέψω τα χάλια των συγκοινωνιών σας» μου ανέφερε
χαρακτηριστικά, ανένδοτος να αναγνωρίσει τις - ομολογουμένως εξασθενημένες
και όχι και τόσο «φανατικές» - αμυντικές δυνατότητες. «Θεωρώ πως
η παρόν δημόσιες συγκοινωνίες του Σύδνεϋ είναι από τις χειρότερες
που έχω συναντήσει» συνέχισε, για να καταλήξει:
«Είναι ανεπίτρεπτο να μην έχει μετρό μια τόση μεγάλη πόλη, ούτε
και τα υπεραστικά τρένα σας να ταξιδεύουν με ταχύτητα χελώνας, την
ώρα μάλιστα που στην Ευρώπη ο χρόνος ταξιδιού μεταξύ μεγαλουπόλεων
έχει μειωθεί σημαντικά».
Και να ήταν μόνο αυτά τα προβλήματα του κάθε επίδοξου επιβάτη
της δημόσιας συγκοινωνίας στο Σύδνεϋ. Το σενάριο που ακολουθεί κάθε
άλλο παρά επιστημονικής φαντασίας είναι. Μετά το πρωινό ξύπνημα,
οι ετοιμασίες για την δουλειά.
Αν είστε τυχερός - σχετικό αυτό αλλά ας το δεχτούμε- περπατάτε
μέχρι την κοντινή σας στάση λεωφορείου και μετά από λίγη ώρα αναμονής
επιβιβάζεσαι στο όχημα που θα σε φέρει στον σταθμό του τρένου.
Αν όχι, εισέρχεστε στο αυτοκίνητο, οδηγάτε για τουλάχιστον κανένα
δεκάλεπτο, κάνοντας παράλληλα τις προσευχές σας προκειμένου να βρείτε
ελεύθερο χώρο στάθμευσης - όχι άλλα parking fines, please! - σε
άξονα που να μην υπερβαίνει το ένα χιλιόμετρο από το σταθμό.
Όταν με το καλό φτάσετε εκεί, πληρώνετε για το μοναδικό δικαίωμα
να αισθανθείτε για λίγο σαρδέλες στο κουτί και μετά από μισή ώρα
ορθοστασίας και δοκιμασίας της αντοχής σας - πάλι σκόρδο έφαγε ο
διπλανός!- φτάνετε στον τελικό προορισμό σας.
Υπομονή όμως καλέ μου φίλε - η περιπέτεια συνεχίζεται. Αν είστε
τυχερός επιβιβάζεστε εκ νέου σε λεωφορείο, αν όχι δεκαπεντάλεπτος
ποδαρόδρομος κουβαλώντας την ίδια ώρα στην πλάτη τα σύνεργα της
δουλειάς σας. Περιττών να σας θυμίσουμε πως άμα το πέρας της εργασιακής
ημέρας, η ίδια διαδρομή θα επαναληφθεί, αυτή την φορά προς την αντίθετη
κατεύθυνση.
Εν κατακλείδι λοιπόν, η στήλη ψηφίζει «δαγκωτό» αυτοκίνητο. Ακόμη
και αν κάθε πρωί χειρίζομαι άπταιστα την... γαλλική, κάθε φορά που
η αφόρητη κίνηση στους δρόμους του Σύδνεϋ μετατρέπει δεκαπεντάλεπτο
περίπατο σε σχεδόν ωριαίο μαρτύριο.
Ο Κώστας Νίκας και το Ελληνικό
Φεστιβάλ Σύδνεϋ
Πρώην συνάδελφος, καλός φίλος και πλέον ο συντοντιστής του Ελληνικού
Φεστιβάλ Σύδνεϋ. Ο λόγος για τον Κώστα Νίκα, τον οποίο συμβουλεύουμε
να μην επαναπαυθεί στις καλές σχέσεις που έχει με την μεγαλύτερη
μερίδα του ελληνικού Τύπου της παροικίας. Να μην νομίσει
"Γαλανόλευκος" ο Μπουζάνης
Με τα χρώματα της εθνικής Ελλάδας και όχι της Αυστραλίας αποφάσισε
να αγωνιστεί ο Ντιν Μπουζάνης. Ο 18χρονος τερματοφύλακας, για τον
οποίο υπήρχε διαμάχη ανάμεσα στην ελληνική και την αυστραλιάνή ποδοσφαιρική
ομοσπονδία, επέλεξε να αγωνιστεί στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα
της Ελλάδας, γεγονός που γνωστοποίησε και με την επιστολή του προς
την ΕΠΟ.
Ο 18χρονος τερματοφύλακας της Λίβερπουλ μάλιστα δήλωσε υπερήφανος
που θα λάβει μέρος στα τελικά του EURO U19 με τη "γαλανόλευκη".
"Είμαι υπερήφανος που θα αγωνιστώ στα τελικά του Ευρωπαϊκού
Πρωταθλήματος με την Εθνική Νέων της Ελλάδας", ανέφερε ο Μπουζάνης.
Η τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Νέων στην Τσεχία θα πραγματοποιηθεί
από τις 16 μέχρι τις 26 Ιουλίου.
|
