Το Πάρτι των Κερδοσκόπων

Ο ΜΑΡΣΑΛ ΜΑΚ ΛΟΥΑΝ σχεδόν μας είχε πείσει πριν μισό και πλέον αιώνα ότι οδεύουμε προς ένα παγκόσμιο χωριό. Δηλαδή όλος ο πλανήτης μας θα είναι ένα αμερικάνικο χωριό. Αλλά έκανε λάθος.Ο κόσμος μας σήμερα δεν είναι μόνο ο κόσμος της μιας , μεγάλης και παντοδύναμης αγοράς. Δεν είναι μόνο ο κόσμος των μεγάλων χρηματαγορών, που όταν συναχώνονται στη Νέα Υόρκη, φτερνίζεται όλη η υφήλιος. Δεν είναι μόνο ο κόσμος των «νικητών του ’89», με τη μια και μόνη αλήθεια τους, τον ένα και μόνο χωροφύλακα. Αποδεικνύεται σήμερα ότι το περίφημο αμερικανικό χωριό που ονειρευόταν ο Μάρσαλ Μακ Λουάν είναι απραγματοποίητο, αφού η πείνα έχει οδηγήσει στην απόγνωση εκατοντάδες εκατομμύρια συνανθρώπους μας, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία της UNICEF ένα δισεκατομμύριο παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Προφήτης ήταν ο Έρικ Χόπσμπάουμ που είπε μετά το μοιραίο εκείνο ’89 ότι «Δεν νίκησε ο καπιταλισμός αυτός καθεαυτός, μα η οικονομία μιας χούφτας πλούσιων χωρών». Το βλέπουμε σήμερα στο κόσμο μας, όπου η απόσταση ανάμεσα στις λίγες πλούσιες και στις πολλές φτωχές χώρες μεγαλώνει και ο ορισμός της «φτώχειας» γίνεται όλο και πιο απάνθρωπος.

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, η πείνα στον πλανήτη μας αποδεικνύει πως ούτε ο καπιταλισμός μετά την πτώση του Τείχους είχε τη συνταγή να κάνει τα έθνη πλούσια και ευτυχισμένα. Το αντίθετο μάλλον, γιατί μπορεί να ανήκει στο παρελθόν το μοιραίο εκείνο Τείχος του ’89 που είχε χωρήσει το κόσμο στα δυο από το 1917, αλλά οι πλούσιες χώρες υψώνουν νέα τείχη για να εμποδίσουν τα κύματα των εξαθλιωμένων και απελπισμένων παράτυπων μεταναστών, που επιχειρούν έξοδο από την κόλαση της ανέχειας. Τα τείχη, τα παραπετάσματα του Ψυχρού Πολέμου ξαναχτίζονται. Είναι τείχη κοινωνικών διακρίσεων και οικονομικών ανισοτήτων. Χτίζονται τείχη με την παγκοσμιοποίηση που διευρύνουν το χάσμα ανάμεσα στους «έχοντες» και τους «μη έχοντες». Και είναι αλήθεια αυτή η διαπίστωση, γιατί ενώ σύμφωνα με το φετεινό κατάλογο του «Forbes» οι πάμπλουτοι αυξάνονται, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη μας μαστίζεται από την επισιτιστική κρίση. Δηλαδή η πείνα από την έλλειψη τροφίμων απειλεί σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου μας. Θυσιάζονται ζωές από πείνα στο ανάλγητο παιχνίδι των υγρών καυσίμων, οι τιμές των οποίων εκτοξεύονται από τους κερδοσκόπους στα ύψη, με τις ευλογίες και των κυβερνήσεων του πλούτου. Επιδοτούνται μάλιστα οι καλλιέργειες για βιοκαύσιμα, με αποτέλεσμα να εγκαταλείπονται καλλιέργειες για την παραγωγή τροφίμων. Άμεση συνέπεια είναι η έλλειψη τροφίμων και η αύξηση της τιμής τους σε ύψη απρόσιτα για τους φτωχούς. Αυτό σημαίνει, ότι τα εκατοντάδες εκατομμύρια των εξαθλιωμένων, που ζουν με ένα δολλάριο την ημέρα, τους οδηγεί στον υποσιτισμό, τις ασθένειες και το θάνατο.

ΤΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ! «Έκπληκτοι» εμφανίζονται ο νεοφιλελεύθερος Τύπος και οι αρθρογράφοι του για το γεγονός ότι στον 21ο αιώνα γίνονται «πόλεμοι για το ψωμί». Γιατί όμως να έχουν θορυβήσει τους απολογητές του νεοφιλελευθερισμού, αφού αυτοί οι ίδιοι παίζουν το ανάλγητο παιχνίδι των υγρών καυσίμων, με αποτέλεσμα οι τιμές των προϊόντων να εκτοξεύονται στα ύψη, με τις ευλογίες και των κυβερνήσεων του πλούτου; Γιατί μένουν έκπληκτοι οι απολογητές του νεοφιλελευθερισμού για τις λαϊκές εξεγέρσεις που σημειώνονται τους τελευταίους μήνες σε μια σειρά από χώρες του κόσμου, εξαιτίας της αλματώδους αύξησης των ειδών διατροφής, αφού οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις του πλούτου επιδοτούν καλλιέργειες για βιοκαύσιμα, με αποτέλεσμα να εγκαταλείπονται οι καλλιέργειες για την παραγωγή προϊόντων, που έχουν σαν άμεση συνέπεια την έλλειψη τροφίμων και την αύξηση της τιμής τους σε ύψη απρόσιτα για τους φτωχούς;

ΣΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ όλο και περισσότερο φαίνεται ότι επιστρέφουμε στην οικονομική ζωή του 19ου , όταν ο πλούτος ήταν υπερβολικά συγκεντρωμένος στα χέρια λίγων. Οι κυβερνήσεις δεν δείχνουν ότι είναι ικανές να δημιουργήσουν μια κοινωνία στην οποία θα οφελούνται όλη από την ευημερία. Με αφορμή τη διεθνή άνοδο των τιμών τροφίμων και καυσίμων, και οι εδώ κερδοσκόποι έχουν κάνει πάρτι κερδοσκοπίας σε βάρος των καταναλωτών, ανεβάζοντας τις τιμές σε δυσβάστακτα ύψη. Έχουν αφεθεί τα τρόφιμα και στην Αυστραλία στο έλεος της διεθνούς, αλλά και της εγχώριας κερδοσκοπίας, με αποτέλεσμα να βιώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι αυτής της χώρας μια συσσωρευμένη απώλεια αγοραστικής δύναμης, η οποία συχνά ισοδυναμεί και με κοινωνική υποβάθμιση. Αποδείχτηκε στη πράξη ότι η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Κέβιν Ραντ δεν επικοινωνεί με την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια που σαρώνουν την αγορά, διότι δεν έχει τους μηχανισμούς ελέγχου να συγκρουστεί με τα συμφέροντα που ελέγχουν την αγορά και καταληστεύουν τους καταναλωτές. Μήπως όμως δεν υπάρχει και η πολιτική βούληση της Καμπέρας να συγκρουστεί με τα συμφέροντα που ελέγχουν και εκμεταλλεύονται με υπερκέρδη την αγορά; Αφού γνωρίζει τους κερδοσκόπους, γιατί δεν τους κατονομάζει ούτε και αποκαλύπτει τα παιχνίδια και τα τεχνάσματα, τα οποία χρησιμοποιούν για να ληστεύουν το εισόδημα των καταναλωτών;

ΔΕΝ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ με τον πρωθυπουργό ως προς τη διάγνωση της «διατροφικής κρίσης». Εκείνο που δεν βλέπουμε είναι μια στρατηγική για τη θεραπεία του κακού. Μας θυμίζει εκείνο το φοβερό «η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής απέθανε». Εάν η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση του κ. Ραντ δεν λάβει αυστηρά μέτρα κατά των κερδοσκόπων ετοιμαστείτε για μια κοινωνία που θα είναι πραγματική ζούγκλα και θα επιβιώνει μόνο ο πιο οικονομικά ισχυρός... Διότι όταν η κυβέρνηση δεν έχει τους μηχανισμούς ελέγχου κατά της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας η πείνα είναι το αποτέλεσμα. Αυτά θέλαμε να προτείνουμε στο εργατικό κόμμα του κ. Ραντ, με τον καιρό θα ξαναεπανέλθουμε στο θέμα.

Πίσω στα Σχόλια - Γνώμες - Απόψεις