Επιβεβλημένη συγνώμη σε παρεξηγημένο πρόεδρο

Αν πριν από χρόνια κάποιος μού έλεγε ότι σήμερα θα ζητούσα συγνώμη από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, George W. Bush, θα είχα σοβαρές αμφιβολίες για την νοημοσύνη του, αλλά τώρα απορώ πώς έκανα τόσο μεγάλο λάθος στην αποτίμηση ενός από τους μεγαλύτερους άνδρες τής ιστορίας.

Ενός λάτρη τής δημοκρατίας και προστάτη τής ειρήνης, καλοκάγαθου ηγέτη που σκύβει με αγάπη πάνω από τους κατατρεγμένους συμπατριώτες του, ενός γενναιόδωρου ευεργέτη των φτωχών της γης, ενός πιστού σύμμαχου των καταπιεσμένων λαών, προπαντός των Παλαιστινίων που αγνώμονες τον θεωρούν εχθρό τους.

Καλά λένε να μη κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο κι' εγώ ο παθιασμένος αντιαμερικανός δεν μπόρεσα να διακρίνω την ευγενική ψυχή τού κ. Μπους, αλλά έπεφτα ξερός από το γέλιο όταν τον έβλεπα με το μπουφάν αεροπόρου και ειδοποιούσα τούς φίλους μου νοσοκόμους στο ψυχιατρείο τού Ροζέλ όταν άκουγα τον καλό χριστιανό πρόεδρο να λέει ότι παίρνει τις εντολές του από τον ίδιο το Θεό. Σαν τον Μωϋσή...

Ευτυχώς, ο ευφυέστατος αυτός πρόεδρος την τελευταία στιγμή πριν αποχωρήσει από τον Λευκό Οίκο με τιμές και δόξες, απεκάλυψε γιατί τον αδίκησε η ανθρωπότητα και τον θεωρεί εγκληματία πολέμου.
Σε συνέντευξή του στους «Τάιμς», ο Αμερικανός πρόεδρος παραδέχτηκε με χαρακτηριστική ειλικρίνεια έντιμου ηγέτη πως η σκληρή γλώσσα που έχει χρησιμοποιήσει κατά καιρούς έδωσε την εντύπωση στον κόσμο πως ήταν «ένας τύπος που ανυπομονεί να αρχίσει τον πόλεμο» και πρόσθεσε πως τώρα εύχεται να είχε χρησιμοποιήσει άλλους τόνους στις ομιλίες του.

Τόσα χρόνια κρίναμε αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο από τα λόγια του, αντί να τον εκτιμήσουμε για τις πράξεις του. Οπως αποδεικνύεται τώρα, ο κ. Μπους δεν φταίει για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την εισβολή στο Ιράκ, την καταστροφή του και τον σφαγιασμό τού πληθυσμού του.

Σύμφωνα με αξιόπιστες, βεβαίως, πληροφορίες μου μέσα από τα έγκατα τού Λευκού Οίκου, ο πρόεδρος οργίστηκε πολύ όταν ο τότε υπουργός Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, τού πρότεινε να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον τού Αφγανιστάν.

''Δεν θέλω να ξανακούσω την λέξη πόλεμος, το κατάλαβες; Ισα και όμοια με τον Χίτλερ θα γίνουμε;'', είπε αυστηρά ο κ. Μπους.

''Μα πρέπει να συλλάβουμε και να σκοτώσουμε τον Οσάμα μπιν Λάντεν!'', δικαιολογήθηκε ο Ράμσφελντ.
''Δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε εμείς μια ανθρώπινη ζωή, αυτόν θα τον τιμωρήσει ο Θεός όχι εμείς'', απάντησε ο ευσεβής πρόεδρος και ακόμη αγνοεί ότι πίσω από την πλάτη του ο άθλιος Ράμσφελντ μπήκε στο Αφγανιστάν και δεν άφησε όρθια πέτρα από όσες είχαν απομείνει από τους προηγούμενους εισβολείς.

Οσον αφορά στο Ιράκ, σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, ο Ντίκ (και ελπίζω να γνωρίζετε τί εννοούν οι Αυστραλοί όταν σας αποκαλέσουν dick ή και dickhead πιο ευγενικά) Τσένι πρότεινε εισβολή στο Ιράκ για ν' αρπάξουν οι ΗΠΑ τα πετρέλαιά του.

Ο πρόεδρος Μπους έγινε έξω φρενών όταν άκουσε την πρόταση τής-τού τελοσπάντων Ντικ.
''Δεν μπορώ να πιστέψω αυτά που ακούν τ' αυτιά μου, Ντικ. Οχι μόνο μου ζητάς να εισβάλουμε σε μια ξένη χώρα και μάλιστα χωρίς την άδεια τού ΟΗΕ, αλλά να τη ληστέψουμε κιόλας! Ούτε μ' ενδιαφέρει αν θα μάς βοηθήσουν πρόθυμα ο Μπλερ και ο άλλος πώς τον λένε αυτόν τον Αυστραλό.

Αυτό δεν είναι συμμαχία, συμμορία είναι τού κερατά και εγώ δεν είμαι κακοποιός. Understand;" είπε ο πλανητάρχης, αλλά η-ο τελοσπάντων Ντικ εισέβαλε στο Ιράκ και ο κ. Μπους ήταν εκτός εαυτού:
''Καλά για βλαξ με περνάς, Ντικ, όνομα και πράγμα; Δεν σού είπα ν' αφήσεις ήσυχο το Ιράκ; Γιατί έστειλες 140.000 αμερικανάκια να σκοτωθούν; Τί ψυχή θα παραδώσεις βρε άχρηστε;'' λέει ασυγκράτητος χείμαρρος ο κ. Μπους.

''Δεν φταίω εγώ Mr President, τα παιδιά μας στείλαμε στο Ντουμπάϊ για διακοπές, αλλά τα αφιλότιμα μέθυσαν και μπουκάρανε στο Ιράκ για να επιβάλουν την δημοκρατία'', δικαιολογείται ο-η τελοσπάντων Ντικ.

Ετσι έχουν τα πράγματα καρατσεκαρισμένα, φίλοι μου και οφείλω ταπεινά να ζητήσω συγνώμη από τον κ. Μπους, ανακαλώντας τα όσα συκοφαντικά έχω γράψει εναντίον του. Ακου, βλαξ, κοτζάμ πρόεδρος!
Εξάλλου, εγώ ζήτησα συγνώμη από την Ομοσπονδία Κοινοτήτων και δεν θα ζητήσω συγνώμη από τον πλανητάρχη μας;

* Σάββας Λιμνατίτης

Δριμύτερος επέστρεψε στις σελίδες τού «Κόσμου» ο καλός συνάδελφος, Σάββας Λιμνατίτης, με τη δική του στήλη «Εν Κατακλείδι» στη σελίδα 10 για να πλουτίσει με την προσφορά του το περιεχόμενο τής εφημερίδας μας.

Αποψή μου είναι ότι η ποιότητα μιας εφημερίδας κρίνεται πρωταρχικά από τους αρθρογράφους της και ύστερα από την υπόλοιπη ύλη ή την τεχνική τελειότητά της. Σαν παράδειγμα θα αναφέρω την «Κυριακή» τού αξέχαστου Λάμπη Πασχαλίδη, που όλοι οι αναγνώστες της αγοράζαμε για να διαβάσουμε μόνο τον Λάμπη, αφού η υπόλοιπη εφημερίδα υστερούσε τεχνικά.

Ο «Κόσμος» έχει παράδοση στο θέμα τής αρθρογραφίας και από τις στήλες του έχουν παρελάσει οι κορυφαίοι αρθρογράφοι τής παροικίας, αφού εδώ απολάμβαναν την ελευθερία τής γνώμης. Επειδή πιστεύω ότι ο παροικιακός Τύπος θα ξεμείνει πρώτα από συντάκτες πριν στερέψουν οι αναγνώστες, με μεγάλη χαρά χαιρετίζω την «άφιξη» των ταλαντούχων Αννας Αρσένη και Σάββα Λιμνατίτη, που μαζί με τον ικανότατο Παναγιώτη Νικολάου εγγυούνται τη συνέχεια.

* Γιώργος Καναράκης

Υπενθυμίζουμε ότι ο Σύλλογος Ελληνο-Aυστραλών Εκπαιδευτικών ΝΝΟ (ΣΕΑΕ) προσκαλεί τον Ελληνισμό του Σύδνεϋ & ΝΝΟ στην τιμητική εκδήλωση που διοργανώνει για τον διακεκριμένο ακαδημαικό και γλωσσολόγο, Δρ Γεώργιο Καναράκη, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Charles Sturt, στο Bathurst.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται μεθαύριο Κυριακή 22 Ιουνίου 2008 στις 2.30 μμ στην Μακεδονική Λέσχη «Ο Μέγας Αλέξανδρος», 164 Livingstone rd, Marrickville, Sydney.

Θα παρουσιαστεί το συνολικό έργο του Δρ Καναράκη και η συμβολή του στην Γλωσσολογία γενικά.

Επίσης, βιβλία του θα εκτεθούν και θα διατίθονται για πώληση. Στο τέλος της εκδήλωσης, θα υπάρχει ελληνική φιλοξενία- ζεστά ροφήματα και γλυκίσματα. Είσοδος ελεύθερη. Όλοι ευπρόσδεκτοι.

* Μόρις Ιέμα

Είναι μερικές ημέρες που ο πρέμιερ τής ΝΝΟ, Μόρις Ιέμα, δεν πρέπει να σηκώνεται από το κρεβάτι του. Αν δεν είναι ο ένας υπουργός που τού προκαλεί πρόβλημα, είναι ο άλλος και η κυβέρνησή του έχει καταντήσει θίασος κωμωδίας, με το παρδόν φίλε Πέτρο Πρίντεζη.

Ομως, δεν υπάρχει μεγαλύτερη γελοιοποίηση από τη συνεργασία τού κ. Ιέμα με τους Λίμπεραλ για να ψηφιστεί η ιδιωτικοποίηση τής βιομηχανίας ηλεκτρικού ρεύματος.

Ντε και καλά, βρε παιδί μου, να παραδώσει δημόσια περιουσία ουσιαστικής σημασίας στους ιδιώτες, έστω και συμμαχώντας με τον εχθρό. Τί σου λέει αυτό;

Εμένα μού λέει πολλά, φυσικά, όταν ένας Εργατικός πρέμιερ περιφρονεί τις αποφάσεις τού κόμματος που τον τοποθέτησε στο υψηλότερο αξίωμα τής ΝΝΟ, επειδή τάχαμ' ανησυχεί μήπως πάθουμε μπλακάουτ.

Κανείς δεν αμφισβητεί την εντιμότητα και τον καλό χαρακτήρα τού κ. Ιέμα, αλλά είναι αυτά αρκετά προσόντα για έναν πολιτικό ηγέτη; Οπως θα έλεγε και ο καλός φίλος και συνάδελφος, Γιώργος Μεσσάρης ''κι' εγώ είμαι καλός και τίμιος άνθρωπος, αλλά θα ήθελες να σού κάνω μια μεταμόσχευση καρδιάς;''

* Μπαράκ Ομπάμα

Το αμερικανικό κατεστημένο «από τη μια τάσσεται κατά πλειοψηφία υπέρ του Ομπάμα, από την άλλη όμως δεν του έχει πλήρη εμπιστοσύνη»...

Εγραψε ο Γιώργος Δελαστίκ στο «Εθνος»:
«Το αμερικανικό κατεστημένο ορθά κρίνει ότι ο Ομπάμα είναι ο ιδανικός πρόεδρος, ως μαύρος και προοδευτικός, για να βελτιωθεί θεαματικά σε επίπεδο εντυπώσεων η εντελώς αμαυρωμένη και απεχθής εικόνα των ΗΠΑ στην Ευρώπη και στον Τρίτο Κόσμο. Η μεθοδικά προωθούμενη από τώρα "Ομπαμαμάνια" έχει ήδη σβήσει από το μυαλό των Ευρωπαίων το γεγονός ότι οι δύο τελευταίοι υπουργοί Εξωτερικών των κυβερνήσεων Μπους, ο Κόλιν Πάουελ και η Κοντολίζα Ράις, ήταν κι αυτοί μαύροι, χωρίς αυτό καθόλου να τους εμποδίσει να συμμετέχουν ως πρωταγωνιστές στο αιματοκύλισμα της Μέσης Ανατολής που προκάλεσε η Ουάσιγκτον και στη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης τύπου Γκουαντάναμο, των βασανιστηρίων και των μυστικών φυλακών της CIA, του στραγγαλισμού των πολιτικών ελευθεριών σε παγκόσμιο επίπεδο κ.λπ.

Αναφορικά με την προσπάθεια ελέγχου του Ομπάμπα, επιδιώκουν να του επιβάλουν κάποιον ακραία συντηρητικό αντιπρόεδρο (...) Είναι προφανές ότι θέλουν να περάσουν στον Ομπάμα "πολιτικές χειροπέδες"»...

* Δημοσκοπήσεις

Μεταξύ των ηγετών που εμπνέουν ελάχιστη εμπιστοσύνη εκτός της χώρας τους κατατάσσεται ο Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους, σύμφωνα με σφυγμομέτρηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης που δόθηκε στη δημοσιότητα.

Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από τη World Public Opinion σε 20 χώρες, έδειξε ότι ο Μπους μαζί με τον Πακιστανό και τον Ιρανό ομόλογό του κατέχουν τα πρωτεία στη δυσπιστία. Στην κορυφή βρίσκεται ο Περβέζ Μουσάραφ του Πακιστάν, που εμπνέει «ελάχιστη ή πολύ μικρή εμπιστοσύνη» μόλις στο 18% των πολιτών άλλων χωρών, ακολουθούμενος από τον Ιρανό Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ με ποσοστό 22% και τον Τζ. Μπους με 23%.

Κάπως καλύτερα τα πάει ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί με 26%, ο πρόεδρος της Κίνας Χου Τζιντάο με 28%, ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν με 30% και ο Ρώσος ομόλογός του και πρώην πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν με 32%. Το υψηλότερο ποσοστό (35%) συγκεντρώνει ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν.

* Καλόο!

Ενας γέρος 97 χρονών πηγαίνει στο γιατρό του και ζητά να τού κατεβάσει τις σεξουαλικές ορμές του.
''Μην ανησυχείς, όπως καταλαβαίνεις στην ηλικία σου οι σεξουαλικές ορμές είναι μόνο στο μυαλό σου", τού λέει ο γιατρός.
"Μα, γι' αυτό θέλω να τις κατεβάσεις γιατρέ μου", λέει ο ερωτιάρης υπερήλικας.

* Μια λέξη κάθε ημέρα

''Κουμπί'': Το κουμπί είναι ένα μικρό εξάρτημα ενδυμασίας που είναι ραμμένο μόνιμα πάνω στο ρούχο. Επιπρόσθετα έτσι ονομάζεται το κομμάτι ενός μηχανισμού που ξεκινά ή σταματά μια λειτουργία. π.χ. το κουμπί της έντασης του ραδιοφώνου.

Παράλληλα χρησιμοποιείται και μεταφορικά ως το ευαίσθητο σημείο κάποιου. π.χ. Έχει βρει το κουμπί μου και με εκμεταλλεύεται. Η λέξη προέρχεται από το μεσαιωνικό κομβίον το οποίο είναι υποκοριστικό της αρχαίας ελληνικής λέξης κόμβος.

* Διαιτητές

Με το ποδόσφαιρο ασχολείται σήμερα ο Δημήτρης Δανίκας:
''Επιστρέφω στην εθνική ομάδα και επιμένω πως είναι καθρέφτης της ελληνικής φυλής. Ακόμα και στο δεύτερο παιχνίδι, που έπαιξε καλύτερα από το πρώτο, με το οποίο κατασυκοφάντησε και το ποδόσφαιρο και την Ελλάδα.

Πρώτον, άσκοπος ηρωισμός χωρίς ίχνος υποδομής. Τρέξιμο χωρίς καλή φυσική κατάσταση και μεγάλη αντοχή.

Δεύτερον, γερασμένη ομάδα, όπως ακριβώς με τη γεροντοκρατία σε όλους τους χώρους, από τα πόδια μέχρι την εξουσία.

Τρίτον, ατελείωτη φλυαρία, να τρώμε χρόνο χωρίς ουσία. Μπλα μπλα χωρίς επίτευξη και απλότητα καμία.

Τέταρτον, θέατρο και καραγκιοζιλίκια. Μερικοί εκ των παικτών έπαιζαν στην Αυστρία όπως ακριβώς στην Ελλάδα, όπου οι διαιτητές είναι υπάλληλοι προέδρων και τα κάνουνε γαργάρα.

Και πέμπτον, - αυτό προερχόμενο από τον sportcaster της κρατικής τηλεόρασης- περίπου για όλα έφταιγε ο διαιτητής, συνωμότης κι αυτός μιας εξωτερικής απειλής. Ψυχραιμία παιδιά.

Για την κακοδαιμονία μας δεν φταίει πρωτίστως η Αμερική, αλλά κυρίως η κακή και άδεια δική μας κεφαλή!''

Πίσω στα Σχόλια - Γνώμες - Απόψεις