Mια ξεχασμένη επέτειος

Αγαπητή σύνταξη.

Το σημαντικότερο γεγονός στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας, μετά τον αγώνα του 1821, υπήρξε η ένωσις της Επτανήσου μετά της μητρός Ελλάδος, έγινε δε κατόπιν αιματηρών θυσιών του Επτανησιακού λαού και όχι σαν προίκα δια τον ερχομό της Βασιλείας η οποία τόσα δεινά επέφερε στο ελληνικό έθνος.

Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι κανένα μέρος της γης δεν ελευθερώθη, εάν προηγουμένως οι κάτοικοί του δεν πρόσφεραν τις απαιτούμενες θυσίες.

Το δέντρο της ελευθερίας δεν μεγαλώνει και δεν καρποφορεί εάν δεν ποτιστεί με ανθρώπινο αίμα.

Η Τουρκική κατοχή στα Επτάνησα εν συγκρίσει με την υπόλοιπη Ελλάδα ήταν πολύ μικρή και της εδόθη η ευκαιρία να προοδεύσει στα γράμματα και τις τέχνες, έτσι με την ενσωμάτωση απετέλεσε το σχολείο από το οποίο είχε πολλά να διδαχθεί το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, κυρίως στα γράμματα και στις τέχνες, άραγε η ένωσις αποτελεί εθνικό γεγονός.

Στην πατρίδα εορτάζεται με την τιμή που του πρέπει με την συμμετοχή του αξιότιμου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Δυστυχώς, εδώ στο Σύδνεϋ κυρίως, παρότι τα Σωματεία έχουν οικονομική ευχέρεια, εφέτος ούτε μια δέηση για την ανάπαυσιν των ψυχών που θυσιάστηκαν για τον σκοπό αυτόν. ΝΤΡΟΠΗ.

Κανέναν δεν τιμά αυτό και ιδιαιτέρως την διοίκηση των Σωματείων η οποία πρέπει να διαβάσει και να μάθει λίγα πράγματα δια την ιστορία των επτανήσιων τα οποία εκπροσωπούν.

Επιτρέψατέ μου να αντιγράψω μερικά αποσπάσματα από το τραγούδι των Επτανήσιων του Κωστή Παλαμά:

Aπό την Κέρκυρα, όνειρα μεσ' την χαρά του Μάη
ως το Καβομαλιά
σκιάχτρο κοντά στα Κύθηρα, κάθε μορφή γελάει
και κάθε ακρογιαλιά.

Λάμπεις, Ιόνιο Πέλαγος, σα να' σαι από διαμάντια
Μια ορμή πάντα οδηγεί
σα χάϊδια, απ΄την Ελλάδα σου τα κύματά σου, αγνάντια
ως του Ιταλού τη γη.
και παρακάτω...

Σαράντα χρόνια πέρασαν. Ω! μάννα μας, η αγκάλη
του ξένου είναι βραχνάς,
αίμα για σένα χύσαμε και γίνηκε κοράλλι
για σένα, μην ξεχνάς.
Του κάκου ο ξένος με λογής δολώματα και βρόχια
και μάγια μας τραβά.
Από της γης τους θησαυρούς, μάννα, η δική σου φτώχια
στοιχίζει πιο ακριβά.
Παρά του ξένου φόρεμα κι αρχοντικό στεφάνι
με λάμψη περισσή,
κάλλιο ω, μητέρα να είμαστε σαν τα χορτάρια,
φτάνει να μας πατάς Εσύ!

Με εκτίμηση
Γιάννης Γράψας
Lane Cove

Πίσω στις Επιστολές