H οργή των Πρασίνων

Ενώ ο αρχηγός τής αντιπολίτευσης, Μπρένταν Νέλσον, κλαίει και οδύρεται κάθε φορά που η κυβέρνηση Ραντ αυξάνει τον φόρο στα οινοπνευματώδη ποτά, έστω και με φορομπηχτική διάθεση για να μαζέψει τα χρήματα των μπεκρήδων, προχθές ψήφισε με την κυβέρνηση για να δοθούν φορολογικά μπαξίς στους πλούσιους, αγνοώντας τους συνταξιούχους. .

Ο λαός τα βλέπει αυτά και αφήνει μετεξεταστέο τον Δρ Νέλσον στις δημοσκοπήσεις, ενώ η κυβέρνηση Ραντ παίζει χωρίς αντίπαλο, παρόλο που οι χαμηλοεισοδηματίες ψηφοφόροι της δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με την ακρίβεια στα τρόφιμα, τα καύσιμα, τα ενοίκια και τα αυξημένα επιτόκια. Γιατί τον πλούσιο δεν τον νοιάζει αν η βενζίνη θα φτάσει τα πέντε δολάρια το γαλόνι αφού θα την αφαιρέσει και από το φορολογητέο εισόδημά του, ούτε τα παιδιά του θα στερηθούν το φιλέτο τους, τον καπνιστό σολωμό τους και τα σινιέ ρούχα.

Αντί να βλέπει αυτά ο Δρ Νέλσον και έστω να δημαγωγεί σε ευήκοα ώτα, περί άλλων τυρβάζει και το Λίμπεραλ Πάρτι πάει από το κακό στο χειρότερο. Ασφαλώς, δεν μεταμορφώθηκα πολιτικά επειδή έχουμε τώρα Εργατική κυβέρνηση, ούτε χύνω κροκοδείλια δάκρια για το χάλι των Λίμπεραλ, αλλά αφενός δεν φορώ παρωπίδες και αφετέρου πιστεύω ακράδαντα ότι για να λειτουργήσει σωστά μια δημοκρατία χρειάζεται ικανή αντιπολίτευση.

Γι' αυτό με ικανοποίησε η διαμαρτυρία των Πρασίνων, με τους οποίους διαφωνώ πολλές φορές όταν δεν μιλούν για το περιβάλλον, εναντίον τής συμμαχίας Εργατικών ― Λίμπεραλ στη Γερουσία για να πάρουν το φορολογικό ευεργέτημά τους οι μεγαλοεισοδηματίες.

Από την 1η Ιουλίου οι Λίμπεραλ χάνουν την πλειοψηφία στην Γερουσία, αλλά δεν την κερδίζουν οι Εργατικοί που θα έχουν ανάγκη τις ψήφους των Πρασίνων και των δύο ανεξάρτητων Στιβ Φίλντινγκ τού κόμματος Πρώτα η Οικογένεια και τού καταπληκτικού δικού μας, Νίκου Ξενοφών, που υποστηρίζει την απαγόρευση των πόκα μασίνς.

Οι Πράσινοι δηλώνουν ότι δεν θα ξεχάσουν την περιφρόνηση των συνταξιούχων από την κυβέρνηση όταν ζητήσει τις ψήφους τους, αλλά δεν περιμένω με κομμένη την ανάσα να εφαρμόσουν την απειλή τους όταν παίζονται συμφέροντα. Αλλά όπως λένε οι Ελληνες, τουλάχιστον, ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φάτο...

* Παροικιακά

Με ρωτούν πολλοί συμπάροικοι ''τί γίνεται με την παροικία;'' Δηλαδή, τί θέλουν να γίνει με την παροικία; Αυτά που έχουμε φτιάξει αν μπορέσουμε να κρατήσουμε πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι: Τα σχολεία μας, τα γηροκομεία και γηριατρεία, τις εκκλησίες μας, την κοινωνική πρόνοια, το Ελληνικό Φεστιβάλ, το Θέατρο, τις πνευματικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.

Περισσότερα μην περιμένετε, αν και ένα πουλάκι μου είπε ότι θα ανακοινωθούν μεγάλα οικοδομικά έργα, όχι βέβαια από τον πρόεδρο τής Ανω Κρύας Βρύσης...

* Υιοθετήσετε έναν συνταξιούχο!

Θέλετε να πάτε κατ' ευθείαν στον παράδεισο; Υιοθετήσετε έναν συνταξιούχο, όχι στην Ουγκάντα ή την Μπανγκλαντές, αλλά στην Αυστραλία, στη lucky country με τα αμύθητα πλούτη! Δεν αστειεύομαι καθόλου, το Κανάλι 7 άρχισε εκστρατεία για την υιοθέτηση συνταξιούχων από εύπορους Αυστραλούς και προβάλει εικόνες κυριών που πηγαίνουν στα σπίτια συνταξιούχων με κιβώτια γεμάτα κονσέρβες.

Εκεί φτάσαμε ύστερα από δέκα και πλέον χρόνια συνετής διακυβέρνησης από τον Χάουαρντ και τους σπουδαίους οικονομικούς μάνατζέρ του.

Ομως δεν είναι καθόλου αστείο αυτό το δείγμα τής δεινής κατάστασης που βρίσκονται αυτοί που με την εργασία τους και τους φόρους τους έφτιαξαν αυτή την χώρα και πρέπει να ζήσουν με $274 την εβδομάδα, λιγότερα από ένα δείπνο κάποιου τραπεζίτη.

Ομως οι πολιτικοί δίνουν φορολογικά προνόμια στους τραπεζίτες επειδή, ―πού ξέρεις;― αύριο ίσως τους προσφέρουν εργασία...

* Αμοιβές

Παρεμπιπτόντως, πολλή συζήτηση γίνεται το τελευταίο διάστημα στην Ευρώπη για τις πολύ υψηλές αμοιβές πολλών μάνατζερ, που προκαλούν με το μέγεθός τους τον μέσο Ευρωπαίο μισθωτό, όπως και τους Αυστραλούς. Η αμοιβή των 67 εκατ. ευρώ του επικεφαλής της Πόρσε, για τον οποίο ακόμη και ο μάνατζερ άλλης ανταγωνιστικής γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας διερωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να δικαιούται τόσο πολύ υψηλότερη αμοιβή από τον κανονικό εργάτη.

Οι υπερβολές του καπιταλισμού έχουν σοκάρει τις παραδόσεις του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος, στο οποίο η κοινωνική διάσταση ήταν ανέκαθεν έντονη. Σε ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη λαμβάνονται νομοθετικά μέτρα για την αποκατάσταση της «τάξης», αλλά στην Αυστραλία ο πρωθυπουργός συμβουλεύει... συγκράτηση!

Κάποιοι επισημαίνουν κινδύνους μετανάστευσης των ταλαντούχων μάνατζερ στις ΗΠΑ, όπου φυσικά τέτοιες συζητήσεις θεωρούνται περίπου κομμουνιστικής εμπνεύσεως. Όμως, γεγονός είναι ότι η παγκόσμια οικονομία βαδίζει σε δρόμο ανισότητας την τελευταία δεκαετία, με το μερίδιο των κερδών να αυξάνεται δυσανάλογα πολύ σε σχέση με το μερίδιο της εργασίας.

Η Ευρώπη, επομένως, έχει δίκιο που προβληματίζεται και αντιδρά, παρ΄ ότι οι ανισότητες στις χώρες της είναι μικρότερες σε σύγκριση με άλλες περιοχές του κόσμου, όπως στην Αυστραλία, ας πούμε. Αν δεν έθεταν το ζήτημα οι Ευρωπαίοι, ποιοι θα το έκαναν; Οι Αμερικανοί ή οι Αυστραλοί πολιτικοί;

* Περί σοβαρότητος

Αναδημοσιεύω σχόλιο τού Γιάννη Τριάντη γύρω από την κόντρα Παπανδρέου ― Σημίτη:
''Σημειώσεις στην άκρη του ρήγματος: Ενας πρώην πρωθυπουργός που σέβεται τον εαυτό του παρεμβαίνει σοβαρά και στιβαρά, όποτε κρίνει σκόπιμο, έχοντας κατά νου ότι απευθύνεται εξ αντικειμένου σε ευρύτερο ακροατήριο.

Ενας πρώην πρωθυπουργός, όταν αποφασίσει να μιλήσει -ιδία για θέματα μείζονος σημασίας- δεν στέλνει δηκτικές επιστολές, με ιταμό ύφος και προσβλητική διάθεση, λες και είναι πικραμένο στέλεχος τοπικής οργάνωσης.

Ενας πρώην πρωθυπουργός, που πήρε με το ζόρι δύο εκλογές (με απίστευτη υποστήριξη από τα μήντια και το οικονομικό κατεστημένο) και μόλις είδε ότι έχανε την τρίτη αναμέτρηση φόρτωσε την ήττα σε άλλον, αποφεύγει τις αναφορές σε χαμένες εκλογές.

Ενας πρώην πρωθυπουργός που υπαναχωρεί εντυπωσιακά σ' ένα κρίσιμο θέμα (ένταξη της Τουρκίας στην Ενωση), δεν είναι δυνατόν να εγκαλεί τους άλλους για υπαναχωρήσεις. Η σοβαρότης των θεμάτων υποχρεώνει τους σώφρονες και σοβαρούς πολιτικούς να θέσουν τα ζητήματα, να συζητήσουν και να προκαλέσουν προβληματισμούς.

Ο κ. Κ. Σημίτης δεν έκανε τίποτε από αυτά. Επομένως αν κάποιος δεν σεβάστηκε την ιδιότητα του πρώην πρωθυπουργού είναι ο ίδιος. Το αγχωμένο μαχαίρι του Γ. Παπανδρέου και η ντρίμπλα της «διαγραφής» -ουσιαστικά, ένα μεταξωτό άι σιχτίρ- πέτυχαν το αντίθετο: επανέφεραν έναν ξεχασμένο στο προσκήνιο.

Η ρήξη με το καταδικασμένο στη συνείδηση του κόσμου, σκανδαλοβριθές και απαξιωμένο «εκσυγχρονιστικό» παρελθόν δεν επιτυγχάνεται με «διαγραφές», αλλά με ευθεία καταδίκη. Και ταυτόχρονα με γενναία αυτοκριτική, καθότι ο κ. Παπανδρέου ήταν κορυφαίο στέλεχος των κυβερνήσεων Σημίτη και ένθερμος υποστηρικτής των επιλογών του''.

* Ομπάμα

Το αμερικανικό κατεστημένο «από τη μια τάσσεται κατά πλειοψηφία υπέρ του Ομπάμα, από την άλλη όμως δεν του έχει πλήρη εμπιστοσύνη». Εγραψε ο Γιώργος Δελαστίκ στο «Εθνος»:
«Το αμερικανικό κατεστημένο ορθά κρίνει ότι ο Ομπάμα είναι ο ιδανικός πρόεδρος, ως μαύρος και προοδευτικός, για να βελτιωθεί θεαματικά σε επίπεδο εντυπώσεων η εντελώς αμαυρωμένη και απεχθής εικόνα των ΗΠΑ στην Ευρώπη και στον Τρίτο Κόσμο.

Η μεθοδικά προωθούμενη από τώρα "Ομπαμαμάνια" έχει ήδη σβήσει από το μυαλό των Ευρωπαίων το γεγονός ότι οι δύο τελευταίοι υπουργοί Εξωτερικών των κυβερνήσεων Μπους, ο Κόλιν Πάουελ και η Κοντολίζα Ράις, ήταν κι αυτοί μαύροι, χωρίς αυτό καθόλου να τους εμποδίσει να συμμετέχουν ως πρωταγωνιστές στο αιματοκύλισμα της Μέσης Ανατολής που προκάλεσε η Ουάσιγκτον και στη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης τύπου Γκουαντάναμο, των βασανιστηρίων και των μυστικών φυλακών της CIA, του στραγγαλισμού των πολιτικών ελευθεριών σε παγκόσμιο επίπεδο κ.λπ.

Αναφορικά με την προσπάθεια ελέγχου του Ομπάμπα, επιδιώκουν να του επιβάλουν κάποιον ακραία συντηρητικό αντιπρόεδρο (...) Είναι προφανές ότι θέλουν να περάσουν στον Ομπάμα "πολιτικές χειροπέδες"»...

* Καλόο!

Είναι ένας πελαργός και κουβαλάει ένα γέροντα 80 χρονών. Κάποια στιγµή γυρνάει ο γέροντας και λέει στον πελαργό:
«Έλα µ....κα, παραδέξου ότι χαθήκαµε!"
Και ακόμη ένα:
Ένας τύπος προσπαθεί να πείσει τη γυναίκα του να τής κάνει σεξ στ'... αυτιά!
- Μα τρελάθηκες, Χριστιανέ µου; Τι θέλεις, να κουφαθώ;
- Γιατί φοβάσαι; Τόσα χρόνια δεν θα είχες μουγγαθεί;

* Μια λέξη κάθε ημέρα

''Κοσμοπολιτισμός'': Ελληνογενής (< κόσμος + πόλις/ πολίτης) ξένος όρος (< γαλλ. cosmopolitisme). Μαρτυρείται από το 1831. Διεθνιστική θεωρία σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος είναι κατ' αρχήν πολίτης του κόσμου και δευτερευόντως μέλος ενός κράτους ή έθνους.

Η λέξη χαρακτηρίζει, επίσης, τη σκέψη και τον τρόπο ζωής του κοσμοπολίτη, ο οποίος ταξιδεύει συχνά σε πολλές κοσμοπόλεις, στις οποίες διαβιούν ή διέρχονται άνθρωποι κάθε εθνικότητας, προσαρμόζεται άνετα σε διαφορετικές κάθε φορά νοοτροπίες, αντιλήψεις και συνήθειες και δέχεται και αφομοιώνει επιρροές από πολλές και διαφορετικές κοινωνίες και πολιτισμούς.

Πρώτος ο σοφιστής Αντιφών (5ος αι. π.Χ.) καλλιέργησε ένα κοσμοπολιτικό φρόνημα και ακολούθησαν οι Στωικοί φιλόσοφοι, οι οποίοι - βαθαίνοντας τη θεωρία των Κυνικών για μια παγκόσμια πολιτεία - διακήρυξαν το ιδανικό του παγκόσμιου κράτους και της συναδέλφωσης της ανθρωπότητας και τον καθολικό δεσμό όλων των ανθρώπων, διατυπώνοντας το περίφημο δόγμα «όπου γη και πατρίς».

* Διαιτητές

Με το ποδόσφαιρο ασχολείται σήμερα ο Δημήτρης Δανίκας:
''Επιστρέφω στην εθνική ομάδα και επιμένω πως είναι καθρέφτης της ελληνικής φυλής. Ακόμα και στο δεύτερο παιχνίδι, που έπαιξε καλύτερα από το πρώτο, με το οποίο κατασυκοφάντησε και το ποδόσφαιρο και την Ελλάδα.

Πρώτον, άσκοπος ηρωισμός χωρίς ίχνος υποδομής. Τρέξιμο χωρίς καλή φυσική κατάσταση και μεγάλη αντοχή. Δεύτερον, γερασμένη ομάδα, όπως ακριβώς με τη γεροντοκρατία σε όλους τους χώρους, από τα πόδια μέχρι την εξουσία. Τρίτον, ατελείωτη φλυαρία, να τρώμε χρόνο χωρίς ουσία. Μπλα μπλα χωρίς επίτευξη και απλότητα καμία. Τέταρτον, θέατρο και καραγκιοζιλίκια.

Μερικοί εκ των παικτών έπαιζαν στην Αυστρία όπως ακριβώς στην Ελλάδα, όπου οι διαιτητές είναι υπάλληλοι προέδρων και τα κάνουνε γαργάρα. Και πέμπτον, - αυτό προερχόμενο από τον sportcaster της κρατικής τηλεόρασης- περίπου για όλα έφταιγε ο διαιτητής, συνωμότης κι αυτός μιας εξωτερικής απειλής. Ψυχραιμία παιδιά. Για την κακοδαιμονία μας δεν φταίει πρωτίστως η Αμερική, αλλά κυρίως η κακή και άδεια δική μας κεφαλή!''

Πίσω στα Σχόλια - Γνώμες - Απόψεις