Tα όνειρα των παιδικών σου χρόνων έσβησαν,
χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου.
Το ξεκίνημα της ζωής ένα ρόδινο μακάριο φως
Δολοφόνος που καραδοκεί ο χρόνος.
Πικρή παρηγορήτρα η ίδια η ζωή.

.... Ξεχώριζα κάτι χαρτιά στο γραφείο μου χθες βράδυ και βρήκα ένα χαρτί διπλωμένο εδώ και χρόνια - απείραχτο - ηλικίας 13 ετών!!!
Συνέχισα να διαβάζω...

Η ζωή σου μια ανηφορική πορεία στην αναζήτηση λίγης ανθρωπιάς.
Όλα γύρω σου μια θλιβερή σκηνοθεσία.
Σκηνοθέτης η ίδια η ζωή και τραγικός ηθοποιός εσύ.
Τί κρίμα όμως!
Την ομορφιά που κρύβεις μέσα σου, κανείς δεν θα την νοιώσει.

Δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου, καθώς διαβάζοντας τις γραμμές αυτού του ποιήματος, θυμήθηκα ένα όμορφο πρωϊνό του Μαρτίου όταν παρέα με μια πολύ καλή μου φίλη πίναμε φραπεδάκι στην πλατεία Νέας Σμύρνης!!!
Η Μαρία είχε πολύ ωραίο γραφικό χαρακτήρα και της ζήτησα να μου γράψει κάτι, έστω μια αφιέρωση για να την έχω! Μου αφιέρωσε το παραπάνω ποίημα με την υπογραφή της! 30.3.95.

Λένε πως μέσα από την ποίηση βγάζεις τον εσωτερικό σου κόσμο. Δεν ξέρω αν μέσα από αυτή την αφιέρωση η Μαρία έβγαζε τον δικό της εσωτερικό κόσμο, ή προσπάθησε να αντικατοπτρίσει μια δύσκολη καμπή στην δική μου ζωή!
Πάντως, ένα είναι σίγουρο! Ότι η ποιήτρια μετά από κάποια χρόνια δικαιώθηκε! Τι ειρωνεία! Το τείχος τελικά έπεσε και η ζωή της χάθηκε για πάντα... Η κοπέλα αυτή δυστυχώς έσβησε ένα πρωϊνό του Μαρτίου του 2003!!! 8 χρόνια μετά από την ημερομηνία που μου αφιέρωσε αυτό το ποίημα πέθανε από καλπάζουσα μορφή καρκίνου!

Η ειρωνεία είναι ότι μόλις πριν λίγο διάβασα μια είδηση με τίτλο "οι άνθρωποι που κήρυξαν πόλεμο στον καρκίνο!!!"
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι όταν μάθεις να προφέρεις τη λέξη 'καρκίνος' χωρίς φόβο, τότε θα είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις την αρρώστια με θετική ενέργεια.

Το μήνυμα που στέλνουν είναι πλέον σαφές: οι άνθρωποι με καρκίνο μπορούν πιο εύκολα να αναμετρηθούν μαζί του. Oσοι ασθενείς είναι εφοδιασμένοι με αισιοδοξία μεταδίδουν με το παράδειγμά τους την ελπίδα και στους υπόλοιπους...
Καθημερινά ακούμε διάφορες ιστορίες για συγγενείς και γνωστούς που βίωσαν αυτή την ασθένεια. Άλλοι βγήκαν νικητές και συνεχίζουν να χαίρονται την ζωή τους ενώ άλλοι έχασαν την μάχη και υπέκυψαν!

Η Μαρία ήταν νέα κοπέλα, γεμάτη όνειρα και ελπίδες για να ζήσει! Δυστυχώς όμως, δεν κατάφερε να νικήσει το θάνατο... Δεν ξέρω αν μέσα της πίστεψε ότι θα βγει νικήτρια, δεν ξέρω αν πίστεψε ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Δεν ξέρω αν το θεώρησε δεδομένο ότι καρκίνος σημαίνει θάνατο...

Συνέχισα να διαβάζω και πάλι το χαρτί...
Και συ αγωνιάς να μείνεις αλώβητος
ορθώνοντας ακόμα πιο ψηλά τα τείχη ολόγυρά σου.
Στέκεσαι εκεί και αφουγκράζεσαι.
Μην τύχει και το τείχος πέσει
και η ζωή σου για πάντα χαθεί...

Ο επίλογος του ποιήματος είναι ο επίλογος της νιότης που χάθηκε τόσο άδοξα και άδικα ένα κρύο πρωϊνό του Μαρτίου. Μακάρι όσοι σε αυτή την γη πάσχουν από αυτή τη φοβερή αρρώστια να σηκώσουν το ανάστημά τους και να αναμετρηθούν για να κερδίσουν μια παράταση στην ζωή τους. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, η ζωή παρόλες τις πίκρες της έχει την δική της γλύκα...

Δίπλωσα προσεχτικά το χαρτί με την αφιέρωση. ΄Εχω μάθει να σέβομαι και να εκτιμάω τους φίλους μου έστω κι αν έχουν φύγει από την ζωή!.. Η φιλία αυτή έχει παραμείνει ανόθευτη στο πέρασμα του χρόνο και κρατά μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου!

Πίσω στα Σχόλια - Γνώμες - Απόψεις