Όταν είδα την φωτογραφία αυτή σε μια ιστοσελίδα, άφησα τις μνήμες να τρέξουν... Να τρέξουν να συναντήσουν ένα όμορφο κεφάλαιο της ζωής μου -και πιστεύω και πολλών αναγνωστών- ένα πρωϊνό στην πλατεία Συντάγματατος με τα περιστέρια!!! Απολαμβάναμε τα ζεστά κουλούρια από τον γνωστό 'κουλουρά' στην γωνία και ταϊζαμε τα πουλιά που μαζεύονταν όλα γύρω μας, άφοβα!...

Οι αναμνήσεις αυτής της ...άλλης ζωής, στην πατρίδα είναι ζωντανές στη μνήμη και έχουν την δική τους γωνιά στην καρδιά! Όσο 'δύσκολη' κι αν ακούγεται αυτή τη στιγμή η Ελλάδα -μέσω των ειδήσεων που ακούμε καθημερινά- εντούτοις φαίνεται δύσκολο να την αποβάλλουμε και να συνεχίσουμε να ζούμε τόσο μακριά της!

Έχω πραγματικά πεθυμήσει τα καλοκαίρια στο χωριό, την ξεγνοιασιά των νεανικών χρόνων, τις καλοκαιρινές βόλτες στις ολοκάθαρες παραλίες, καλοκαιρινά βραδάκια γύρω από τη φωτιά να ψήνουμε αθερίνα, φρέσκο ψωμί από το φούρνο, να 'σπάμε' τα καρπούζια στα γειτονικά χωράφια για να φάμε μόνο την καρδιά!!!

Αναλογίζομαι τα δικά μου ευχάριστα χρόνια ανάμεσα σε επαρχία το καλοκαίρι και Αθήνα το χειμώνα και γνωρίζω πολύ καλά αυτή τη στιγμή ότι ήταν ο καλύτερος συνδυασμός για μια υγιή και ξέγνοιαστη ζωή! Παρακολουθώ όμως ότι όσο και να προσπαθώ καθημερινά εδώ δεν μπορώ να προσφέρω αυτή την ίδια ευχαρίστηση στα παιδιά μου. Τα πράγματα έχουν αλλάξει, η ζωή έχει δυσχέρειες και η ξεγνοιασιά είναι πλέον παρελθόν στις ζωές μας...

Η κόρη μου είναι φυσιολάτρης!!! Έχει πάρει τα γονίδια του παππού της... Έκανα το λάθος μια μέρα και της είπα ότι ο πατέρας μου έστηνε ένα κόσκινο για να πιάνει γαρδέλια και τρελάθηκε από τη χαρά της! Άρχιζε λοιπόν να προσπαθεί να κάνει το ίδιο. Μας ζητούσε ένα κόσκινο, συμβιβάστηκε με κάτι άλλο (δεν θυμάμαι ακριβώς τώρα τί της έδωσα και γλίτωσα την γκρίνια) και καθόταν με τις ώρες -σε πλήρη ησυχία στον κήπο!!! Για να πιάσει πουλιά!

Χθες βράδυ μου ξεφούρνισε ότι θέλει να γίνει αγρότης!!! Γέλασα, αλλά και πάλι στο βάθος του μυαλού μου σκέφτηκα πόσο πολύ πιο χαρούμενη θα ήταν αν είχε την δυνατότητα να βρίσκεται κοντά στη φύση. Την πραγματική φύση όμως... Να χαίρεται την ομορφιά της σε όλο το μεγαλείο...

Θυμάμαι Πάσχα, με τις πρώτες σχολικές διακοπές παίρναμε πάντα το δρόμο για το χωριό. Άνοιξη και η φύση πραγματικά υπέροχη. Λουλούδια παντού! Κρατάγαμε πάντα και το έθιμο του Μάη. Όλα τα σπίτια είχαν τα στεφάνια τους... Εδώ τόσα χρόνια δεν θυμάμαι να έφτιαξα ποτέ στεφάνι και να διδάξω στα παιδιά μου το έθιμο... Ήμαστε πάντα τόσο απασχολημένοι που αφήνουμε τις καθημερινές μικροχαρές να προσπερνούν μέχρι που στο τέλος θα είναι μόνο μια γλυκειά ανάμνηση...

Το καλοκαίρι πάλι που κλείναν τα σχολεία, όλα τα παιδιά παραθερίζαμε... Τρεις μήνες! Είτε με τους γονείς, είτε με τους παππούδες και γιαγιάδες. Πάντως ξεχυνόμασταν όλοι στην επαρχία, θάλασσα όλη μέρα!
Θα μου πείτε, ότι υπάρχουν ανθρώποι που κρατούν τα έθιμα και εδώ στην Αυστραλία! Ναι, ευτυχώς υπάρχουν... Όμως για πόσο...

Δεν βλέπω να έχει και μεγάλη διάθεση η νεολαία, να θέλει να συνεχίσει τα ήθη και τα έθιμα. Είναι φυσικό αφού ζούμε σε αυτή τη χώρα, να υιοθετήσουν το σύστημα εδώ. Για τα παιδιά τους ούτε που το συζητάω!

Βλέπω τον αγώνα που κάνουν πολλοί συμπάροικοι για να διατηρήσουν την ελληνική ομορφιά στις καρδιές των νέων αλλά συνάμα φοβάμαι ότι όταν οι μεγαλύτεροι δώσουν τη σκυτάλη, τα πράγματα δεν θα είναι -δυστυχώς- όπως είναι σήμερα! Οι παλιοί το έζησαν, το βίωσαν πρώτα στην μητέρα πατρίδα και είναι σε θέση να το διδάξουν και να το μεταφέρουν στις επόμενες γενιές! Οι νέοι δεν έχουν αυτά τα βιώματα και δυστυχώς θα ξεχάσουν γρήγορα...

Ξανακοιτώ την φωτογραφία... και σκέφτομαι πόσες αναμνήσεις σκαλίστηκαν και ήρθαν στην επιφάνεια αυτό το βροχερό και κρύο πρωϊνό της Πέμπτης... Πολλοί συμπάροικοι ετοιμάζονται ήδη για ένα ταξιδάκι στην πατρίδα! Να απολαύσουν τις ομορφιές της από κοντά...

Εγώ προς το παρών θα μείνω με τη γλυκειά ανάμνηση, των σκέψεων των όμορφων νεανικών χρόνων στην Ελλάδα και θα προσπαθώ να βρώ τη χρυσή τομή για να προσφέρω κι εγώ με την σειρά μου στα παιδιά μου αυτό που μου πρόσφεραν οι γονείς μου!

Ξέρω όμως βαθειά μέσα μου ότι μια βόλτα στο πάρκο να ταϊσω τα πουλιά δεν θα είναι ποτέ η ίδια με αυτή στην πλατεία Συντάγματος...

Πίσω στα Σχόλια - Γνώμες - Απόψεις