Όμοιος τον Όμοιο Αγαπά...

Η ΦΡΑΣΗ του ποιητή: «Αχ που είσαι νιότη που έδειχνες πως θα γινόμουν άλλος», όλο και συχνότερα έρχεται στο νου μας σήμερα, γιατί είναι φράση γεμάτη νοσταλγία για ένα παρελθόν που φαντάζει τόσο απόμακρο και τόσο ξένο στο γεμάτο εκπλήξεις παρόν μας, αλλά και μας γεμίζει με πίκρα και απογοήτευση για τις χαμένες μας ελπίδες και τα προδομένα μας όνειρα.

Κάθε φορά που οι πολιτικοί της πατρίδας μας, που ήταν τα είδωλα των νεανικών μας –και όχι μόνο –χρόνων καταρρέουν και αποδείχνονται κίβδηλα και η πίστη μας κουρελιάζεται και η αμφιβολία για όλα απλώνεται παντού γύρω μας και μας κυριεύει, κάθε φορά που δεν αναγνωρίζουμε αυτό που στο παρελθόν ήταν για μας στάση ζωής και οδηγός, ενώ σήμερα είναι ξέφτισμα αγνώριστο γεμάτο υποκρισία, επιτήδευση και προσποίηση, πραγματικά αισθανόμαστε να χάνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας.

Πόσων πολιτκών η σημερινή τους στάση ζωής και οι τωρινές τους αντιλήψεις δεν είναι διαμετρικά αντίθετες με όσα στο παρελθόν διεκήρυσσαν και πόσων τα «έργα και οι ημέρες» δεν ερεθίζουν εκείνους που τους παραδέχτηκαν και τους ακολούθησαν, εκείνους που τους πίστεψαν και τους θαύμασαν;

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, τους πολιτικούς της πατρίδας μας που στο παρελθόν τους θαυμάσαμε, που τους ωραιοποιήσαμε και τους κάναμε είδωλά μας, γιατί πιστέψαμε ότι αγωνίζονται για να φτιάξουν έναν κόσμο καλύτερο, σήμερα ξαφνιασμένοι τους βλέπουμε να είναι αλλοτριωμένοι σε ένα υλιστικό μοντέλο ζωής, σε τέτοιο σημείο που η μπόχα της διαφθοράς έχει πλημμυρίσει τους «άγιους θεσμούς» των Νεοελλήνων.

Δεν υπάρχει μόνο κάτι σάπιο στην Ελλάδα, ο βόθρος της διαφθοράς προ πολλού έχει ξεχειλίσει και τα λύματα από τα φακελάκια, τις μίζες, τις πελατειακές σχέσεις, τους εκβιασμούς και τους χρηματισμούς, έχουν πλημμυρίσει το κράτος δικαίου σε όλο το μήκος και το πλάτος του.

Τριάντα χρόνια παρακολουθούμε τη μετάλλαξη του ελληνικού κράτους σε κερδοσκοπική εταιρεία, την εξαγορά των θεσμών από τα ιδιωτικά συμφέροντα με τη συνενοχή των κομμάτων και τον πολτικών. Και είναι αλήθεια πως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού όχι γιατί έχουν κάποιο όραμα για τη χώρα αλλά γιατί θέλουν να είναι αυτοί που θα κάνουν τη διαπραγμάτευση στη μοιρασιά με τα μεγάλα οικονομικά αφεντικά.

Η εξουσία διαφθείρει. Και οι έχοντες σήμερα εξουσία στην Ελλάδα είναι πολλοί. Ότι εξαρτάρται από το κράτος, όπου αποφασίζουν οι δημόσιοι λειτουργοί, ότι ελέγχουν τα κόμματα, οι πολιτικοί, για να κινηθεί χρειάζεται «λάδωμα». Έχει γίνει η ΝΔ ο μαγικός καθρέφτης του ΠΑΣΟΚ, τριάντα χρόνια κυβεράνε τη μία η Σκύλλα και την άλλη η Χάρυβδις.

ΕΙΝΑΙ φανερό ακόμη και στους πλέον καλοπροαίρετους ότι μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επικρατεί ο νόμος της ομερτά. Απόδειξη, αποκαλύπτεται σήμερα για όσα ο Κώστας Καραμανλής από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ τα πράττει ο ίδιος σήμερα ως πρωθυπουργός και μάλιστα με ισχυρότερες δόσεις.

«Είμαστε Καραγκιόζηδες και δεν εξαιρώ ούτε τον εαυτό μου», ήταν η κορώνα του λαλίστατου υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Μανώλη Κεφαλογιάννη, «που χαριζόμαστε στους διαπλεκόμενους». Είχε την τόλμη ο κ. Κεφαλογιάννης να πει μια μεγάλη αλήθεια, γιατί έχει αποδειχθεί από το χρόνο ότι όλοι αυτοί οι Νταβατζήδες και οι Νονοί που επί ΠΑΣΟΚ εκπόρνευαν τη δημοκρατία σε όποιον τους πρόσφερε περισσότερα, όχι μόνο δεν τους «πήρε μαύρο σύννεφο», αλλά εξακολουθούν και με τη κυβέρνηση του κ. Καραμανλή να μεσουρανούν αλώβητοι.

«Οι μη κολάζοντες τους κακούς βούλονται αδικείσθαι τους αγαθούς» (Όσοι δεν τιμωρούν τους κακούς θέλουν να αδικήσουν τους καλούς), έλεγε ο γερο Πυθαγόρας. Μα καθόλου ο κ. Καραμανλής δεν θέλει να αδικήσει τους καλούς, απλά θέλει να καλύψει σεμνότατα τους κουμπάρους, δηλαδή τα γαλάζια λαμόγια που είχαν προσωπικές σχέσεις με κορυφαίους πολιτικούς της ΝΔ. «Ένοχος ένοχον ου ποιεί», αποφαίνεται ο παλιός νομικός κανόνας, που μας λέει καθαρά ότι και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ κολυμπούν στην ίδια μπανιέρα της διαφθοράς.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εκφράζουν και υπηρετούν πολύ συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα. Εκείνα του μεγάλου κεφαλαίου ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Το μόνο που μετράει γι’αυτούς είναι πως θα γλείψουν ένα κοκκαλάκι από την εξουσία, με οποιοδήποτε τίμημα.

Βρισκόμαστε πλέον προς το τέλος της διαδρομής που οδηγεί στο θάνατο της πολιτικής και στη παράδοση του κοινού συμφέροντος στα ιδιωτικά. Μια διαδρομή που οδηγεί στην κυριαρχία των οικονομικά ισχυρών απέναντι στους αδυνάμους. Τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα δεν έχουν απλώς φθαρεί, έχουν κατεδαφιστεί. Οι συγκρούσεις δεν είναι πλέον ιδεολογικές.

Οι μάχες για την εξουσία δεν δίνονται με τη λογική της πολιτικής αντιπαράθεσης, ούτε καν με τη λογική της προσωπικής πολιτικής ανέλιξης, αλλά με τη λογική των ιδιωτικών συμφερόντων. Είμαστε θεατές μιας μετάλλαξης του ελληνικού κράτους σε κερδοσκοπική εταιρεία, των κομμάτων σε επιχειρήσεις και των πολιτικών σε υπαλλήλους ή συνεταίρους οικονομικών ομάδων. Καλύτερα λοιπόν να αποδράσουμε καβάλα στις καλές μας προθέσεις σε έναν ιδανικό κόσμο παρά να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε αυτόν.

Πίσω στα Σχόλια - Γνώμες - Απόψεις