Σε ένα ζωολογικό κήπο της Καλιφόρνια, μια μητέρα τίγρη γέννησε τρίδυμα - πράγμα σπάνιο! Δυστυχώς, λόγω επιπλοκών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, τα τιγράκια γεννήθηκαν πρόωρα και δυστυχώς πέθαναν λίγο μετά τη γέννησή τους.

Η μητέρα τίγρη, μόλις συνήλθε λίγο από την γέννα και διαπίστωσε ότι τα μωρά της δεν βρίσκονταν εκεί, έπεσε σε κατάθλιψη. Ενώ ο οργανισμός έδειχνε δυνατός, η τίγρη δεν έλεγε να συνέλθει.

Οι κτηνίατροι συνειδητοποίησαν ότι ο θάνατος των νεογέννητων προκάλεσε κατάθλιψη στην τίγρη. Οι γιατροί αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να βρουν άλλα μωρά να της δώσουν για να καλυτερέψει η υγεία της...

Αφού έψαξαν σε άλλους ζωολογικούς κήπους σε όλη τη χώρα, ανακάλυψαν ότι δεν υπήρχαν άλλα τιγράκια της ζητούμενης ηλικίας για να δώσουν στην μητέρα τίγρη. Οι κτηνίατροι αποφάσισαν να δοκιμάσουν κάτι καινούριο που δεν είχαν ξαναπροσπαθήσει νωρίτερα....

Με βάση την θεωρία ότι υπάρχει περίπτωση, μητέρα μιας κατηγορίας ζώων να ενδιαφερθεί για ζώα άλλης κατηγορίας, άρχισαν να αναζητούν νεογέννητα ζωάκια από άλλη μάνα!!! Τα μόνα ορφανά που μπόρεσαν να βρουν άμεσα, ήταν μερικά γουρουνάκια. Τα δίπλωσαν λοιπόν σε δέρμα τίγρης και έβαλαν τα μωρά δίπλα στην μητέρα τίγρη...
Η τίγρη συνήλθε!

...και έρχεται -δυστυχώς- το μεγάλο ερώτημα! Τελικά, εμείς οι άνθρωποι γιατί δεν μπορούμε να συμπορευτούμε;
Yποτίθεται ότι ο άνθρωπος ξεχωρίζει από τα ζώα γιατί έχει ...λογική. Γιατί λοιπόν ο κόσμος μας έχει καταντήσει μια τεράστια ζούγκλα ενώ τα ζώα αυτού του κόσμου έχουν τη 'λογική' να συμβιβάζονται, να συμπονούν, να συμπάσχουν, να... συμπορεύονται;

Άνθρωπος είναι αυτός που συμπάσχει, συμμερίζεται, συμπονά τον συνάνθρωπο ανεξαρτήτου φυλής, καταγωγής, χρώματος! Άνθρωπος είναι αυτός που δεν μένει αδιάφορος, αυτός που δεν στέκεται ψυχρά, αυτός που δεν κλείνει τα μάτια, αυτός που δεν προσπερνά. Όταν μοιραζόμαστε τον πόνο, τα προβλήματα του άλλου, έχει νόημα η ζωή μας. Παίρνει περιεχόμενο, έχει στόχους.

Κάθε κίνησις αγάπης που κάνουμε, δεν ανακουφίζει μόνο τον πάσχοντα, αλλά γλυκαίνει και τη δική μας ζωή, την κάνει πιο ανθρώπινη, πιο όμορφη. Η αδιαφορία αποβάλλει την ανθρωπιά. Η απάθεια στον πόνο του άλλου μας παραμορφώνει.

Όταν η αγάπη διαποτίζει τις σχέσεις μας, τότε η συμπόρευσή μας γίνεται ενδιαφέρουσα περιπέτεια. Επειδή η παρουσία των άλλων είναι μια μόνιμη πρόκληση αγάπης. Πρόκληση προσφοράς.

Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο που σιγά – σιγά μεγαλώνει, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά.

Δίνουμε αγάπη; Παίρνουμε χαρά!
Προσφέρουμε ενδιαφέρον; Παίρνουμε πληρότητα.
Χαρίζουμε κατανόηση; Παίρνουμε ανθρωπιά.
Παρέχουμε συγνώμη; Παίρνουμε γαλήνη.
Η αγάπη μας κάνει θεοειδείς. Η σκληρότητα κτηνοειδείς.

H αγάπη ήταν αυτή που συνέφερε την τίγρη. Η αγάπη και ο σκοπός που απέχτησε η ζωή της να μεγαλώσει -έστω και τα μωρά μιας άλλης μάνας!

Έτσι κι εμείς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε αγάπη στην ζωή μας που θα μας δώσει τα απαραίτητα καύσιμα να θέσουμε στόχους για να πορευτούμε στη ζωή, πλάι πλάι με τους συνανθρώπους μας. Γιατί δίχως αγάπη είμαστε κενοί! Είμαστε -όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε- ΜΟΝΟΙ και δυστυχισμένοι!!!

Ας μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει πιο άχαρη καρδιά από αυτή που χτυπά μόνο για τον εαυτό της!!!

Πίσω στα Σχόλια - Γνώμες - Απόψεις