Είχα καιρό να δω μια γνωστή μου... Μόλις προχθές συνειδητοποίησα πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια! Πέρασα από το χώρο εργασίας της και είδα τις φωτογραφίες των παιδιών της! Η κόρη της ήδη τεσσάρων χρονών... Είχα να την δω τρία ολόκληρα χρόνια! Ένας πανέμορφος άγγελος που χαμογελούσε και ποζάριζε όλο νάζι...

“Σωστή κούκλα η μικρή, έτσι;” της χαμογέλασα.

- “Σε σημείο τέτοιο που φοβάμαι. Περπατάμε στο δρόμο, στα μαγαζιά και ξένοι άνθρωποι πλησιάζουν, της χαμογελούν, την χαϊδεύουν στα μάγουλα... Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που γίνεται”.

Την κοίταξα προσεχτικά. Δεν αστειευόταν! Ένα απλό καθημερινό σχόλιο, -που όλοι μας ανταλλάσουμε μεταξύ μας για τα παιδιά μας (πόσο δηλαδή μεγάλωσαν, ψήλωσαν, ομόρφυναν)- ήταν αρκετό για να μου εξομολογηθεί τον ενδόμυχο φόβο της. Πολύ σύντομα η συζήτησή μας γενικεύτηκε για την ασφάλεια των παιδιών στις σημερινές μέρες!

Όταν έφυγα από εκεί, άρχισε να γυρίζει στο μυαλό μου η είδηση που διάβασα πρωϊ-πρωϊ στις αυστραλιανές εφημερίδες για την 11χρονη που κατάφερε και γλίτωσε την απαγωγή. Η μία σκέψη διαδέχτηκε την άλλη, -ήμουν και επηρρεασμένη από την προηγούμενη συζήτηση με την γνωστή μου- και άρχισα να σκέφτομαι όλες αυτές τις υποθέσεις απαγωγής ανηλίκων για τις οποίες ακούμε καθημερινά και τις φρικιαστικές εξελίξεις τους...

Περιπτώσεις όχι μία και δύο αλλά αμέτρητες με κυκλώματα που δρουν σε όλο τον κόσμο και αφήνουν την κοινή γνώμη άφωνη να παρακολουθεί τα ‘τρελά’ και ‘άρρωστα’ μυαλά των απαγωγέων!

Yπάρχουν υποθέσεις που απασχολούν την κοινή γνώμη για πολύ καιρό (όπως η υπόθεση Άλεξ στην Ελλάδα) και άλλες περνούν στα... ψιλά γράμματα, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι η κάθε περίπτωση δεν έχει την ίδια σοβαρότητα!

Σε τελική ανάλυση, μιλάμε για παιδάκια, για βλαστάρια που βρίσκονται στο ξεκίνημα της ζωής τους και βρίσκεται κάποιος ‘τρελός’ είτε να τους κόψει το νήμα της ζωής, είτε να ...δοκιμάσει πάνω τους ό,τι μπορεί να σκεφτεί το άρρωστο μυαλό του, ή αν είναι τυχερά και κάποια στιγμή ξεφύγουν να ζουν μια ζωή ανάμεσα σε ψυχολόγους, ψυχιατρεία, νοσοκομεία, ιδρύματα, μέσα στο φόβο και την απόγνωση για την κοινωνία ...’εκεί έξω’.

Μια κοινωνία που τα θεμέλιά της τελικά είναι σαθρά αφού πλέον κανείς δεν ξέρει από που να φυλαχτεί. Οι αστυνομίες ανά τον κόσμο εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό για να ανακαλύψουν τα κυκλώματα που φυσικά είναι ...αμέτρητα!

Τα θύματα τελικά αυτής της κοινωνίας είναι τα ίδια τα παιδιά! Είναι αυτά που υποτίθεται θα πάρουν τη σκυτάλη για να συνεχίσουν τη διαιώνιση του είδους μας... Μας πως, όταν καθημερινά άρρωστα μέλη αυτής της ίδιας κοινωνίας τους τσακίζουν τα φτερά και τους κόβουν κάθε όρεξη να συνεχίσουν αυτό που με τόσο μεράκι ξεκίνησαν. ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ!!!

Πείτε μου, πώς θα μπορούσε η κοπέλα -που πρόσφατα η υπόθεσή της είδε το φως της δημοσιότητας- να ζήσει μια φυσιολογική ζωή όταν ο ίδιος της ο πατέρας (ή μάλλον το κτήνος ο πατέρας της) την έκλεισε στο μπουντρούμι μια ζωή, ασελγούσε εις βάρος της και της έκανε και παιδιά;

Τί μπορεί κανείς να πεί σε αυτή την κοπέλα, είτε ψυχολόγος είναι, είτε γιατρός, είτε γονιός, είτε συνάνθρωπος όταν αυτή η κοπέλα είδε το φως του ήλιου μετά από τόσα χρόνια; Όταν αυτός που της χάρισε τη ζωή, της τη στέρησε τόσο άπονα για μια ολόκληρη ζωή!

Είναι αμέτρητες οι υποθέσεις απαγωγών και φυσικά θα μπορούσε κανείς να καθίσει και να γράψει όχι ένα αλλά πολλά βιβλία...

Το ζητούμενο είναι πώς μπορούμε εμείς σαν γονείς να διαφυλάξουμε τα παιδιά μας από την ίδια την κοινωνία στην οποία ζούμε. Πώς μπορούμε να τα προετοιμάσουμε για τον εφιάλτη που ίσως να συναντήσουν σε κάποιο από τα μονοπάτια της ζωής τους;

Να τα κρατήσουμε μια ζωή κοντά μας, φυσικά και δεν γίνεται. Κάθε άτομο που γεννιέται διαγράφει την δική του πορεία στη ζωή και συμπληρώνει το δικό του κύκλο.

Να τα ενημερώνουμε και να τους μιλάμε καθημερινά ΝΑΙ όμως από ποιά ηλικία μπορείς να αρχίσεις να προετοιμάζεις ένα παιδί χωρίς να το τρομοκρατήσεις;

Εξηγούσα τις προάλλες στην κόρη μου ότι δεν πρέπει να μιλά με αγνώστους. Δεν πρέπει να παίρνει καραμέλες από αγνώστους... Δεν πρέπει να βγαίνει μόνη της έξω από το σπίτι... Δεν, δεν, δεν... Μπήκαμε στο στάδιο με τα ‘δεν’ και έχεις απέναντί σου δύο αθώα ματάκια που προσπαθούν να καταλάβουν για τί πράγμα ακριβώς μιλάμε...

Σε ένα μωρό, νεογέννητο, πώς μπορείς να εξηγήσεις για την ‘ανωμαλία’ του κόσμου; Γιατί σίγουρα θα έχετε διαπιστώσει ότι οι τρελοί αυτού του κόσμου στοχεύουν σε όλες τις ηλικίες... ακόμα και σε νεογέννητα!

Εγώ, προσωπικά, το μόνο που μπορώ να πω μπορστά σε αυτό τον εφιάλτη που αντιμετωίζουμε είναι “ο Θεός να φυλάει”...

Πίσω στα Σχόλια - Γνώμες - Απόψεις